อัลมิตรา
อยากรำพันวรรณกรรมคำหวานแว่ว
อาจไม่แคล้วแน่วเนื่องเรื่องใดได้
หากแต่คงตรงจิตลิขิตไป
ตามที่ใจหมายเขียนมิเพื้ยนความ
ดุจฟากฟ้าคราหม่นพ้นแสงส่อง
จักร่ำร้องหมองใจใช่หักห้าม
ใช่เป็นเพียงเรียงร้อยคล้อยถ้อยความ
แต่สุดห้ามยามไกลให้หายครวญ
ดุจหักห้ามปรามจิตคิดถึงเจ้า
เคยอยู่เหย้าเฝ้าคลอพนอหวล
ยังพร่ำเพรียกเรียกร้องห้องใจรวน
ยามแย้มสรวลชวนพิศยังติดตา
ดุจฤทัยใคร่ใฝ่ไล้โลมชื่น
คงระรื่นหมื่นซึ้งถึงเสน่หา
กอดประคองแนบแน่นแฟ้นวิญญาณ์
ให้หวนหาครากายไกลนวลนาง
ดุจอักษรทั้งหมดที่จรดร่าย
ยังมิใช่ใกล้เคียงแม้เสี้ยวห่าง
โอ้ใจเอยเผยสิ้นมิอำพราง
ว่ารักนางเกินคำพร่ำบรรยาย
ดุจดาวเดือนท
983
17
0
หน้าส่วนตัว
