คนกรุงศรี
กุหลาบแดง
นั่งปล่อยจิต คิดไป ในอดีต
ดังคมมีด กรีดยับ ทับรอยแผล
เวลาผ่าน นานวัน ที่ผันแปร
เหลือเพียงแต่ กมล คนเดียวดาย
วันความรัก ก่อนเอ๋ย เคยสุขสม
เฝ้าชิดชม กุหลาบ ทราบความหมาย
เป็นสิ่งเตือน เยือนไว้ แทนใจกาย
มิเคลื่อนคลาย คงมั่น คำสัญญา
ฟ้ากลั่นแกล้ง สาสม พรหมลิขิต
หรือเพราะความ ตามจิต ริษยา
หรือกรรมเก่า เขากำหนด หมดบุญพา
จึงต้องลา จากกัน นิรันดร
กุหลาบแดง หลายปี ไม่มีแล้ว
เหลือเสียงแว่ว วาจา คราออดอ้อน
เมื่อคิดหวน ทวนไป ใจร้าวรอน
อยากถ่ายถอน หมองหม่น ให้พ้นใจ
กุหลาบแดง ช่อเก่า เหี่ยวเฉากรอบ
กลีบร่วงรอบ แจกัน อันสวยใส
เมื่อเหลีย
หน้าส่วนตัว
1790
0
0
