สายลมเดือนตุลา
หริดหริ่งร้องร่ำไรในไพรกว้าง
ดาวกระจ่างในคืนเดือนจางแสง
หนาวเหน็บนักน้ำค้างยังลงแรง
ลมหวิดหวิวยังแทงเสียดหัวใจ
หนาวหนอหนาวจนร้าวเข้าในเนื้อ
ห่มผ้าเสื้อพอเจือความอุ่นให้
หนาวหนอหนาวที่ร้าวเข้าทรวงใน
ห่มอุ่นไอใดเล่าให้เบาบาง
หริดหริ่งร้องระงมข่มความเศร้า
เพียงบรรเทาความเหงาและเปล่าว้าง
มองใบไม้ปลิดใบไหวควะคว้าง
แล้วคิดถึงคนไกลห่างที่ร้างแรม
หริดหริ่งร้องก้องกันประสานเสียง
ส่งสำเนียงร้อยเรียงรักมาถักแต้ม
ก้องสะท้อนทอดต่อกันใต้จันทร์แรม
ว่าห่วงแกมด้วยเหงาเมื่อเฝ้ารอ
หริดหริ่งร้องร่ำไรในไพรกว้าง
รักอย่าจางได้ไหมใจร้องขอ
กี่หนาวเหน็บก็ทนไม่ทดท้อ
จะเฝ้ารออ้อมกอดอุ่นคนคุ้น
1702
20
0
หน้าส่วนตัว
