หน้าส่วนตัว
สังคมเดินมาไกล
สมัยยิ่งแปลกเปลี่ยน
แรงไทจากแสงเทียน
ถดถอยค่อยหรี่หลัว
แรงขับเคยฉานฉาย
กลับกลายเป็นหวาดกลัว
บ่รู้ชี้อันดีชั่ว
ชาเฉยต่อชนฉล
สืบชีพแบบชามชาม
หวาดคร้ามแก่กลุ่มกล
รอกระฉอกเศษดอกผล
พึ่งผลาอามิสเขา
เป็นแบบแบบเบี้ยวบิด
หลงติดทางมัวเมา
สังคมจมจ่อมเศร้า
ทางออกปิดสนิทแสน
เมื่องานการอันหนัก
ออกแรงผลักไปแกนแกน
เบ้ารั่วอยู่ทั่วแคว้น
หรืออาจหล่อหลอมต่อฝัน
สังคมเมินคุณค่า
บางพิมพ์ล้าต่อคืนวัน
ยิ่งนับยิ่งคับขัน
ใครดูแล อย่าแค่มอ
1138
2
0
