พี่ดอกแก้ว
เคยมีฟ้าสว่างหนบนทางนี้
ทุกทุกที่กระจ่างไปไม่ซ่อนเร้น
มีขวากหนามตามก่ายให้ลำเค็ญ
ก็แลเห็นชัดตาหาหวาดกลัว
เคยมีแสงส่องไสวในรกชัฎ
ที่ข้องขัดก็แก้ไขไม่สลัว
กี่หลุมบ่อหาก่อให้หลวมตัว
กระจ่างทั่วพิษภัยในเส้นทาง
คราวแสงดับลับแล้วแก้วสลาย
โคมส่องฉายพลันดับจนลับร้าง
ความมืดมิดปิดป้องครองอำพราง
ยืนท่ามกลางทางเปลี่ยวอย่างเดี่ยวดาย
เส้นทางยังทอดยาวให้ก้าวหา
สิ้นสายตาเพ่งพิศทิศทั้งหลาย
อุปสรรคยังคงมีมากมาย
ซ่อนตามรายทางยาวคราวมืดมน
แต่ไม่อาจหยุดอยู่อย่างผู้ท้อ
หลายคนรอความสำเร็จเสร็จในผล
หลายคนรอให้กลับไปรับชน
หลายคนรออย่างคนไร้หลักใจ
แม้นมืดมิดสนิทนักจักข
1725
15
0
หน้าส่วนตัว
