ลูกเอ๋ย...วาระของชีวิตขออย่าคิดให้โศกเศร้า พ่อแม่นั้นแก่เฒ่าจำจากเจ้าไปตามกาล ใจจริงไม่อยากจากเพราะยังอยากเห็นลูกหลาน แต่ชีพมิทนทานย่อมร้าวรานสลายไป ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่งมีหรือหวังอยู่นานได้ วันหนึ่งคงล้มตายทิ้งลูกไว้ให้งอกงาม หวังเพียงให้ลูกรักมั่นในหลักแก้วทั้งสาม สิ่งใดที่เลวทรามไม่เกี่ยวข้องครรลองชนม์ สติให้ครองตัวนำไปทั่วทุกแห่งหน ท่ามกลางกลุ่มผู้คนจะโดดเด่นเป็นศรีสกุล
986
5
0
หน้าส่วนตัว
