ใยไหม
๏พายุโหมเร่าร้อน.......มาเยือน
ดุจดั่งไฟในเดือน......ดับสิ้น
น้ำตาหลั่งดังเฟือน......ฟั่นอยู่
ในจิตแทบแดดิ้น......หมุ่ยฟ้าอีกครา๚
๏เขาถล่มเคยเจอะแล้ว........ไม่ไกล
เป็นที่พัฒนาใน...................บัดนั้น
เสริมส่งท่องเที่ยวไป..........จนรุ่ง เรืองเฮย
วิกฤตเป็นโอกาสครั้น........แน่แล้วคีรีวง๚
๏ตะลุมพุกที่นั้น...................ใกล้ตา
โดนถล่มด้วยวาตา*............ใช่น้อย
ผืนดินที่เป็นนา...................กลายหมด
เหลือแค่ดินเค็มคล้อย.........เพื่อสร้างประโยชน์ฤๅ๚
๏รำลึกถึงเหล่านี้....................สูญเสีย
แม้ที่ใจอ่อนเพลีย................จ่นล้น
จักไม่คิดถอยเกียร์............
1183
3
0
หน้าส่วนตัว
