หน้าส่วนตัว
ท้องฟ้ามืดลง พร้อมกับเมฆฝน. . .
ทอดทิ้งคนบางคนให้เหว่ว้า
กลิ่นไอของความเหงาคลืบคลานเข้ามา
แยกไม่ออกระหว่าง
"น้ำตา" กับ "สายฝนพรำ"
เคยคิดว่าถ้าเธอมีรอยยิ้มฉันจะมีความสุข
แม้ใจจริงจะเจ็บ จะทุกข์สักเพียงไหน
แปลกที่ความเป็นจริงทำไม่ได้ดั่งตั้งใจ
แต่ก็จากไปไหนไม่ได้. . .เพราะ "รักเธอ"
ฉันอาจพบเธอช้ากว่าใครใคร . . . .
แต่ความรักที่มีให้ ไม่น้อยกว่าคนไหนทั้งนั้น
อย่างน้อยวันนี้เม็ดฝนก็ช่วยชะล้างใจให้กัน
ให้ชินกับความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง. . . .
1719
5
0
