ถ้าเพียงคุณรู้คุณค่าคำว่ารัก
คงประจักษ์ดวงใจใช่ใครสอน
มิได้หลงเพ้อพร่ำคำเว้าวอน
เที่ยวออดอ้อนรำพันฉันมีเธอ
:
อย่าได้นึกว่าใครไร้ความคิด
ทำมาชี้ถูกผิดคิดเสนอ
มาเที่ยวบอกเอารักล้นคอยปรนเปรอ
นึกว่าเพ้อตามไปหรือไงกัน
ไม่สูงค่าแต่ใช่ไร้ศักดิ์ศรี
ยังคงมีมากมายชายใฝ่ฝัน
คนไปมาหาสู่อยู่ทุกวัน
ทำไมฉันต้องไปแย่งแข่งกับใคร
ฟังคำคุณออดอ้อนดูอ่อนเชิง
หลงระเริงพร่ำเพ้อจนเผลอไผล
นึกว่าเก่งเรื่องรักนักหรือไง
แค่ลูกไก่อยากขันอวดชั้นเชิง