ชานชาลา มองรถไฟใจสั่นขวัญผวา ชานชาลารำไรดูใจหาย หนทางคดลดเลี้ยวยิ่งเดียวดาย นั่งทอดกายกล่ำกลืนฝืนชะตา หมดหนทางย่างก้าวราวสิ้นหวัง เหลือแต่ยังลมหายใจไว้ห่วงหา จึงจำทนทุกข์โศกโชคชะตา วันเวลาลางเลือนเหมือนมืดมน รอรถไฟสายด่วนขบวนใหม่ รอด้วยใจจงรักอีกสักหน แม้เนิ่นนานเหนื่อยล้าข้าขอทน เฝ้าร้อนรนรอคอยแม้ลอยลาง ๑๒/๑๑/๒๕๔๗ ๑๐:๑๔:๒๗ น. ผลิใบสู่วัยกล้า