ป่าผืนนี้กว้างใหญ่ไพศาลนัก คนเขามักเรียกขานแต่นานโข ดงระแนงเหนือใต้หลายกิโลฯ มาเว้าโหว่หายวับไปกับตา ข้าเกิดมาในดงพงไพรพฤกษ์ จิตสำนึกข้ารักตระหนักค่า ข้ารักป่านี้เป็นเช่นชีวา วันนี้ป่าผืนนี้ไร้ชีวิต อาณาจักรสัตว์ป่ามาแตกพ่าย จากมือที่ท้าทายความถูกผิด จากเมืองที่ล้ำรุกอยู่ทุกทิศ ทรยุควิปริตอันผิดคน ซากต้นไม้ใครโค่นเหลือโคนไว้ ทะเลไฟใครเล่าเผาทุกหน นั่นซากใครนอนตายคล้ายทุกทน ในกองเพลิงร้อนรนจนขาดใจ