ภีม
แสงตะวันส่องฟ้ายังลาลับ
ดวงจันทราผุดผ่องก็ส่องแสง
เมื่อฟ้ารุ่งแสงจางสว่างแรง
เมื่อฟ้าแจ้งจันทราก็ลาไป
ถึงเวลาต้องจากพรากห่างถิ่น
จิตถวิลห่วงหาพาหวั่นไหว
เหตุจำเป็นนั้นพาลาจากไกล
มิรู้ว่าเมื่อไรได้กลับมา
ยังไม่อยากจากไกลใจอาวรณ์
ใจสะท้อนถึงเธอเพ้อห่วงหา
จากครั้งนี้แสนไกลไปลับตา
เป็นห่วงว่าตัวเธอเผลอเปลี่ยนไป
โปรดเชื่อมั่นความรักสมัครสมาน
แม้เราพรากจากกันมิหวั่นไหว
อยู่คู่เธอเท่านั้นแม้ฉันไกล
เพราะหัวใจของฉันมีแต่เธอ
สุริยาแสงดับลับขอบฟ้า
ดวงจันทรายังอยู่คู่เสมอ
เปรียบดังฉันนั่นอยู่เป็นคู่เธอ
ไม่ปล่อยให้รอเก้อเพ้อเดียวดาย
ถึงเวลาแล้วนะขอลาก่อน
จำจากจรโหยไห
หน้าส่วนตัว
1248
0
0
