ฝนชะเม็ด เติบกล้า เป็นหญ้าน้อย ตื่นเช้าคอย น้ำค้าง กลางไพรสัณฑ์ ยามสายสาย ยิ้มร่า รับตาวัน ไม่กี่วัน แตกดอก มาหยอกลม ผีเสื้อเริง ลีลา มาอ้อนออด ดอกหญ้าทอด กายใจ ให้เสพสม เป็นไปตาม วิถี ที่นิยม หลงคารม ความรัก สุดหักใจ ผ่านเวลา เริ่มรู้ ยิ่งอยู่ยาก กรรมวิบาก มาผจญ เกินทนไหว ปลิดกลีบดอก ลอยคว้าง ทิ้งร่างใบ อยู่ต่อไป ก็ตายซาก ตากหน้าทน นิยายรัก เลือนลาง ริมทางเท้า อีกเรื่องเล่า สำหรับ ใจสับสน สอนใจให้ ลูกหลาน ประมาณตน หลุดวังวน เล่ห์ภมร หลอกชอนไช
968
2
0
หน้าส่วนตัว
