ดูแลเอาใจใส่ ให้ดอกใบสะพรั่งงาม เวลาก็ผันผ่าน ครบสองเดือนตามวจี ลูกๆทั้งเก้าคน ปลื้มกมลต่างเปรมปรีดิ์ ปลูกพืชได้ผลดี สมควรที่ได้รางวัล ส่วนลูกคนสุดท้อง แสนเศร้าหมองสุดโศกศัลย์ แม้หมั่นเพียรทุกวัน เฝ้ารดน้ำคอยดูแล เมล็ดของพืชพันธุ์ กระไรนั่นช่างเชือนแช ไม่แตกกิ่งใบแผ่ ไม่งอกมาแต่อย่างใด ถึงวันคัดเลือกแล้ว ลูกตั้งแถวถือต้นไม้ เศรษฐีเดินดูไป ด้วยสีหน้าไม่ยินดี ตรวจตราถึงปลายแถว หยุดยืนแล้วยิ้มเปรมปรีดิ์ ลูกชายคนเล็กนี้