ในเวลาเจ็บช้ำค่ำคืนหนึ่ง เราได้เดินไปถึงซึ่งความเหงา ณ ที่มีเสมือนเพื่อนเพียงเงา ดูว่างเปล่าเคว้งคว้างบางเวลา ทำได้เพียงอดสูในรู้สึก จึงนิ่งนึกแปลบปลาบภาพโหยหา ครวญคำนึงวันวานที่ผ่านมา แม้นเป็นภาพที่เลือนพร่าครารัญจวน คล้ายผ้าผวยสักผืนในคืนหนาว ลดความเจ็บปวดร้าวคราวนึกหวน พออบอุ่นแนบกายได้ทบทวน สิ่งผันผวนในชีวีไม่จีรัง กอดอดีตกอดเงากลางเปล่าเปลี่ยว เพียงผู้เดียวเพ้อรำพึงถึงความหลัง กอดซากเศษความสุขที่ผุพัง ให้ความหวังหลับใหลไปชั่วกาล
หน้าส่วนตัว
วันเกิดสมาชิก
สมาชิกใหม่
สมาชิกเขียนเยอะ
3034
4
