ดาวกับเดือน

มองดูจันทร์รำพึงหนึ่งอาวรณ์
ส่งสะท้อนหัวใจให้คิดหวน
เดือนมีดาวนับพันให้รัญจวน
แต่แล้วล้วนเหลือเดือนไร้เพื่อนเคียง

เปรียบที่ตัวมีล้นคนรู้จัก
แต่น้อยนักหาใครที่ไม่เถียง
คอยรับฟังคอยเอื้อเฟื้อเมื่อนอนเตียง
มีแต่เพียงเพื่อนกินจนสิ้นใจ

ขาดเพื่อนแท้คอยเตือนให้เพื่อนรู้
เหมือนเดือนดูขาดดาวสกาวใส
ยามแรมค่ำขาดคนมาสนใจ
หรือมีใครใดรู้อยู่เคียงกัน

หรือมีใครคอยเป็นเช่นฉันท์เพื่อน
หรือมีใครคอยเตือนเพื่อนอย่างฉัน
หรือมีดาวดวงใดให้ผูกพัน
แต่คืนนั้นหรือคืนนี้ไม่มีใคร

หรือเธอรู้คืนนี้ที่ดาววาววับ
หรือเธอนับดาวเดือนเป็นเพื่อนไหม
หรือคืนนี้มีฉันจนวันใด
แต่หัวใจฉันนี้มีแค่