เตมีย์คำกลอน : อุบายเทวธิดา
ราม ลิขิต
แต่นั้นมาพระกุมารการกำสรด
ก็ปรากฏทุกวันพัวพันหลอน
เรือนฆ่าโจรจ้วงมานแทบรานรอน
บรรจถรณ์ร้อนรมอยู่กรมกรอม
เกรงโลกันตร์นั้นมีถึงที่สุด
แสยงผุดพรรณพ่ายจนผ่ายผอม
ทำฉันใดไหนดีหนีเขาลอม
นวลถนอมข้องคับจนหลับไป
กาละนั้นพระองค์ทรงนิมิต
โดยจริตรนล่องมิผ่องใส
บันดาลดลเทพธิดาอ่าอำไพ
ชำแรกในดวงจินต์สุบินบง
งามถนิมพิมพ์ผ้าอาภรณ์เพริศ
ลินลาเลิศนาฏาพญาหงส์
เรืองประกายพรายพร่างนางอนงค์
เธอบรรจงจรดมาหน้าเตมีย์
แล้วเอ่ยว่าอาวรณ์เนื้ออ่อนแท้
เห็นลูกแม่โศกศัลย์กันแสงศรี
เป็นแม่ลูกผูกกันแม้พันปี
คงแม่นี้ห่วงใยในลูกยา
เห็นมีสุขทุกข์หายใจแม่สุข
ครั้นเห็นทุกข์สุขซ่อ
หน้าส่วนตัว
วันเกิดสมาชิก
สมาชิกใหม่
สมาชิกเขียนเยอะ
787
4
