บุหงาอันดามัน
พรระวี
ฟากฝั่งฟ้าอันดามันที่ฝันถึง
ดอกไม้หนึ่งตรึงอุรามานานแสน
เปรียบประหนึ่งมาลัยในเมืองแมน
ร่วงสู่แดนโลกหล้ามาให้ชม
ระรวยรินกลิ่นบุหงาผกาทิพย์
ละลิ่วลิบกรุ่นขจรเกสรผสม
กลีบสกาวพราวไสวในพรายลม
พลิ้วพร่างพรมห้วงสวรรค์พรรณราย
ช่อบุหงาอันดามันทีฝันถึง
ยังแสนซึ้งใจอยู่มิรู้หาย
หากคู่เคียงกระถางไว้ข้างกาย
ประดับไว้อย่างนี้ชั่วนิรันดร์
มิยอมให้มาลีสีชืดหมอง
จะประคองบุหงาผกาสวรรค์
ร่วมดำรงคงคู่อยู่ด้วยกัน
ณ ถิ่นอันดามันตระการตา
แต่เมื่อตื่นหลับใหลในคืนหนาว
น้ำค้างพราวเปื้อนแสงจันทร์อันซีดปร่า
ภาพห้วงฝันเลือนหายจากสายตา
โอ้...บุหงาอันดามันฝัน....หรือจริง.
หน้าส่วนตัว
วันเกิดสมาชิก
สมาชิกใหม่
สมาชิกเขียนเยอะ
2064
7
