จิตตชลันธร
ขนนกก็เหมือนกับความรัก
ขนนก
ค่อยพยุงให้นกบิน อยู่กลางเวหา
ความรัก
ค่อยพลักดันให้เรา ทำสิ่งต่างๆที่เป็นไปไม่ได้
ให้เป็นไปได้
เมื่อเรามีความรัก เราพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงข้อบกพร่อง
พัฒนาปรับปรุงตัวเอง
ขนนกตัวหนึ่งหลุดปลิวจากท้องฟ้า
ตกลงมาถึงพื้นดิน แต่มันยังบินได้อยู่ แม้ขนจะหลุดหายไปบ้าง
บ้างครั้งเมื่อความรักเล่นตลกกับเรา
มันจะหลุดหายไป
ทำให้เราแทบจะบินไปต่อไม่ไหว
เราสูญเสียการทรงตัว
นกไม่สูญเสียการทรงตัวเพราะมันรู้ดี
ถึงแม้ขนเส้นหนึ่งของมันหลุดไป
แต่ยังมีขนอีกมากมายพยุงตัวของมันให้บินถลา เล่นลมได้อยู่
ยังมีความรักมากมายที่พยุงเราอยู่
เพียงแต่เราอาจจะลืมนึกถึงม
1212
1
0
หน้าส่วนตัว
