*เป็นอย่างไรล่ะ ..รู้ใช่ไหม ว่าพิษความคิดถึงเป็นอย่างไร*
แล้วคุณก็ถือวิสาสะ ก้าวเข้ามา เสยผมของฉัน
นิ้วของคุณ แทรกเข้าเขี่ยเส้นผมข้างหูเบาๆ .
.ในขณะที่สายตาอันมีอำนาจนั้น
จ้องมา ผสานสายตาของฉัน..เมื่อเอ่ยประโยคต่อมา...
* ถ้าไม่รู้ว่าพิษมันเป็นอย่างไร
จะรู้หรือว่าความเจ็บปวดในรักเป็นอย่างไร*
คุณโอบฉันเข้าไปแนบไหล่คุณอย่างง่ายดาย
เหมือนครั้งก่อนที่คุณมา
*คุณมันไม่เคยรักใคร ไม่รัก และ ไม่เคยรักใครจริง*
เสียงคุณกระซิบแม้นแผ่วเบาอยู่ข้างหู แต่น้ำเสียงนั้นดุดัน..
เหมือนคุณโกรธใครที่ไหนมา
* คุณไม่ได้รักฉัน*
ฉันตอบเรียบๆ ขณะนิ้วมือคุณเกลี่ยมาที่ข้าง
หน้าส่วนตัว
1592
13
0
