เรื่องสั้น นิยาย

ธงทิว (ตอนที่ ๒)

ตราชู

เสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะทำงานกังวานขึ้น ผมวางมือจากเอกสารทั้งหมด เอื้อมมือไปยังหูโทรศัพท์ ยกขึ้น ก่อนกรอกถ้อยคำลงไป
		“สวัสดีครับ ที่นี่ธนาคารวสุธำรง” ยังไม่ทันจบประโยคด้วยซ้ำ ทางปลายสายก็ละล่ำละลักกระหืดกระหอบมาฟังแทบไม่เป็นภาษา
		“คุณธง คุณธงใช่ไหมคะ นี่ประยงพูดคะ ประยงเอง”
		“ประยง” ผมขานชื่อเด็กรับใช้ในบ้านด้วยเสียงอันดัง สังหรวูบขึ้นในใจอย่างประหลาด “เกิดอะไรขึ้นหรือ” 		
“คุณจง คุณจงหกล้มในห้องน้ำ ตอนนี้ ถวิลขับรถพาส่งโรงพญาบาลแล้วคะ” ฝ่ายนั้นรายงานแทบลิ้นพันกัน
		“จงจิตราหกล้ม” ผมตะโกนลั่นออกไปด้วยความตระหนกถึงขีดสุด “แล้ว แล้วอยู่โรงพญาบาลไหน” ประยงระบุชื่อสถานรักษาของเอกชนแห่งหนึ่งให้				
 1501    3    0