เรื่องสั้น นิยาย

Contact Lense สยอง (เรื่องแปลเอง)

ฉันเริ่มสั่นศรีษะ นิ้วของฉันจับแฮนด์รถอย่างหวาดกลัว  ถ้าหากว่ามีวิญญาณ, ผี หรือว่าสถานที่นี้ถูกผีสิงจริง ฉันก็ไม่ต้องการจะมีส่วนร่วมใดๆ

“เราไม่มีเวลาแล้ว”  ฉันพูดเบาๆพลางดูนาฬิกาข้อมือ  “ฉันต้องไปเอาคอนแทค เลนส์ตอนสิบเอ็ดโมง”

“ใจเย็นๆน่า..”  เจสันขัดขึ้น  “นี่มันเพิ่งสิบโมงครึ่งเอง เราจะไปที่ก้อนหินแล้วลองเคาะดูสักสองสามก้อน จากนั้นเราจะออกจากที่นั่นภายในห้านาที”

ฉันมองไปที่ลีแอนด้วยสายตาอ้อนวอน แต่เธอกลับสั่นศรีษะ  “ฉันเข้าไปใกล้ก้อนหินพวกนั้นไม่ได้หรอก”  เธอพูด  “พ่อกับแม่บอกว่ามันอันตรายและเด็กหลายคนก็เกิดอุบัติเหตุตอนปีนขึ้นไปบนก้อนหิน ถ้าพวกเธอสองคนไปที่นั่นล่ะก็ระวังตัวด้วยนะ”  				
 1531    0    0