เมลโล่
"ไปแล้วนะไอ้หมาดื้อ"
หญิงสาวพูดพลางลูบหัวเจ้าสุนัขสีน้ำตาลอ่อนที่นอนอยู่หน้าประตูบ้าน
"หงิง~"
เจ้าหมาน้อยทำเสียงออดอ้อน
"เดี๋ยวก็กลับมาแล้วล่ะ ไม่ต้องอ้อนไป"
แต่มันยังคงจ้องหน้าหญิงสาวไม่กระพริบ
ราวกับจะจดจำภาพเธอเอาไว้ให้ได้มากที่สุด
เธอเป็นเจ้านายใจดี
เธอเก็บผมมาจากข้างถนน
ที่ผมเดินซัดเซพเนจรอยู่นานแค่ไหนก็ไม่รู้
ผมเห็นเธอทุก ๆ วัน
เธอจะออกจากบ้านในตอนเช้า
แต่กลับมาไม่เป็นเวลา
สายบ้าง เที่ยงบ้าง บ่ายบ้าง
บางวันก็เย็น บางคืนก็ดึก
ทุกครั้งที่เจอกัน
เธอจะมองมาที่ผมและส่งยิ้มให้
เหมือนกับที่ผมกระดิกหางให้อย่างเป็นมิตรเมื่อเจอเธอ
แล้ววันหนึ่ง
วัน
1892
0
0
หน้าส่วนตัว
