30 ตุลาคม 2548 06:56 น.
กวีปกรณ์
๏ เดินทางผิด คิดพลาด บาดเจ็บลึก
ใจยังนึก ยังเก่ง เร่งขวนขวาย
ยิ่งออกก้าว ยิ่งยาก ลำบากกาย
หวังจุดหมาย จักเข้าใกล้ ในสักวัน...
๏ ฝืนคำเตือน เบือนคำแนะ และทำพลาด
หยิ่งผยอง องอาจ ทำมาดมั่น
คิดว่าแน่ ยิ่งแพ้ แก้ไม่ทัน
ไม่อาจย้อน พลิกผัน บั่นทำลาย...
๏ คาดว่าถูก กลับผิด คิดไม่ตก
หลงทางรก วกไม่กลับ ดับฉิบหาย
กว่าจะรู้ ไม่เพียงแย่ แต่วอดวาย
อาจถึงตาย มลายลับ ดับชีวิน...
๏ จงอย่าบ้า กล้าลอง คะนองคึก
ไตร่ตรองตรึก ฝึกฝน จนเกิดศิลป์
ไม่ลบหลู่ คำครูว่า ท้าฟ้าดิน
ไม่หลงทรัพย์ มณีสิน กลิ่นของเงิน...
17 ตุลาคม 2548 02:17 น.
กวีปกรณ์
ปุจฉา...(อัลมิตรา)
๏ เกิดมาเพื่อสิ่งใดในโลกหล้า
ที่ผ่านมาเหลืออะไรให้เก็บผล
กาลข้างหน้าเป็นไฉนใครเล่าดล
หลากเรื่องราวสับสนใครคนทำ
เจอะใครก็ถามไปด้วยใคร่รู้
คงเห็นเราเขลาอยู่จึงดูขำ
"ถามทำไม ? เพื่ออะไร ? ไยจดจำ ?
เอาแต่พร่ำพูดเพ้อเดี๋ยวเจอดี.."
ไร้ผู้จะอธิบายให้หายข้อง
จึงคาดหวังพวกพ้องเพื่อนน้องพี่
ช่วยไขขานคำตอบมอบไมตรี
เผื่อเรานี้ถูกใจให้รางวัล ๚ะ๛
วิสัชนา...(กวีปกรณ์)
๏ เกิดมาเพื่อสิ่งใดใยเธอถาม
ทุกสิ่งล้วนเกิดตามความมุ่งหมาย
เพียงประกอบเกิดร่างสรรพางค์กาย
แล้วมลายสูญสิ้นเมื่อสิ้นกรรม
...ตัวตนเจ้าคือสิ่งซึ่งเสพย์แสร้ง
ท่านจึงแกล้งสร้างกิเลสสังเวชซ้ำ
เพื่อเจ้าได้เรียนรู้ยินยลธรรม
เพื่อเจ้าสร้างกุศลกรรมในบัดดล
...สรรพสิ่งรายล้อมมีความหมาย
เกิดเจ็บตายเวียนว่ายมีเหตุผล
ละเว้นว่างวางไว้ซึ่งตัวตน
อย่าเพียงสนเพียงตอบถามว่าความนา
...ละสัมผัสรักใคร่ใฝ่กิเลส
ไหลหลงเรื่องรสเพศลิ้มชิมตัณหา
หมดเรื่องทุกข์สุขสิ้นดับนิพพา
กาลข้างหน้าจักสิ้นไร้ว่ายวนเวียน๚ะ๛
11 ตุลาคม 2548 13:50 น.
กวีปกรณ์
๐ ควรคิดก่อนเอ่ยเอื้อน.....คำใด
ทวนทบภายในใจ.............ถี่ถ้วน
คำพูดจักเป็นนาย............ยามเอ่ย ออกนา
ทุกสิ่งหากพูดล้วน............ไป่ย้อนคืนคำ
๐ คำว่าส่อเสียดแสร้ง.......เยินยอ
ฤา จุดไต้ตำตอ................ว่างเว้น
พินิจคิดให้พอ.................ในจิต ก่อนเฮย
ภัยจักบ่แฝงเร้น.............เล่นร้ายภายหลัง ฯ
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
7 ตุลาคม 2548 14:59 น.
กวีปกรณ์
๐ มองมวลหมู่แมกไม้....มากมี
สร้างสิ่งสวยสาดสี..........สดสล้าง
นองนัยน์เนตรดั่งมณี....นาเอนก
วะวิวะวับวาวบ่ว้าง........วาดไว้วงวัน
๐ เผ่าภมรภู่ผึ้ง.............ผกผิน
รำร่ายเรียงรายริน........ร่อนรี้
เกาะก้านกิ่งเก็บกิน......เกเษรศ
ชาญเชี่ยวโชกโชนชี้....ชุ่มชื้นชุลมุน
6 ตุลาคม 2548 10:29 น.
กวีปกรณ์
๐ โอ้...รักเอยเจ้าอยู่.............แห่งไหน
สถิตสถานใด......................ใคร่รู้
ใยเจ้าปล่อยหัวใจ................ข้าหม่น หมองเฮย
ขาดรักไร้ยอดชู้...................อยู่ข้างเคียงกาย
๐ โอ้...สายชลท่วมท้น..........นัยน์ตา
จิตใคร่รักครวญหา...............อยู่ได้
พบพานแต่มายา..................ลวงหลอก
หลอนจิตข้าร่ำไห้.................รวดร้าวรักสลาย
๐ โอ้...ใจข้าบ่ย้ำ.................เตือนตน
พานพบแต่ผู้คน..................เล่ห์ร้าย
หลงใหลปล่อยใจวน.............เวียนเจ็บ
เฉกเช่นคำพูดคล้าย............เจ็บได้บ่จำ
๐ โอ้...ใจระร่ำไห้...............โหยหา
แต่บ่ขาดศรัทธา ................หากช้ำ
แม้นชลท่วมนัยน์ตา............ยอมเจ็บ
ขอเก็บบทเรียนล้ำ..............ค่าไว้เตือนใจ
๐ โอ้...ใจหากรักแล้ว...........ยอมทุกข์
มัวใคร่เพียงใจสุข...............บ่ได้
บทเรียนแห่งรักคลุก............เคล้าคละ รักเฮย
ทุกข์ผ่านเพื่อสุขให้.............สุขล้ำอารมณ์
หน้าส่วนตัว
1206
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
