25 มีนาคม 2548 09:49 น.
plaing_piu
ถ้อยคำใดไหวคลอลมล้อหลอน
ยามรอนรอนอ้อนหาพญาหงส์
สูงยิ่งฟ้าพลีรักศักดิ์ดำรง
ปักษาดงคงม้วยด้วยคมวาท
วาสนาปักษาดงว่าหงสา
เพียงลีลาทีท่าสง่านภากาศ
ดั้นเมฆหวังยังนาน..ทะยานวาด
มิบังอาจสมวาสนาใด
ซึ้งน้ำใจประจักษ์ความหนักแน่น
มิอาจแทนหัวใจงามตามฝันใฝ่
บินไร้คอนนอนคว้างมืดทางไป
มิกล้าให้ใจมาทุกข์เคล้าคลุกกัน
ใจดวงนี้มิอาจสมวาสนา
ให้รู้ว่าตราตรึงคำนึงฝัน
ไม่แม้นเหมือนเทวาว่าผูกพัน
เสน่หา...ว่าตื้นตัน ..เกินพรรณนา
เหินเสียดฟ้าท้าเมฆาเร่ฟ้อน
ค่ำไหนนอนคอนนั่นพอหรรษา
ไม่รู้ทิศผิดทางว้างสุดตา
มิรู้ว่าดวงฤดีอยู่ที่ใด
ทอดสายใจใยโยงข้ามโค้งฟ้า
หวานคำซึ้งตรึงอุราฝากมาให้
แม้นเลือดใครมิหลั่งยังหวามใจ
หากรินไหลนัยน์ยิ่งช้ำอกชอกฉะนี้
๑๑๑๑๑
17 มีนาคม 2548 10:27 น.
plaing_piu
ขอบฟ้าฝันพลันพายุกระหน่ำ
เมฆมืดดำทำลายดอกไม้ใฝ่
อกคนชื่นนภางค์คว้างที่ไป
สิ้นหัวใจคำนึงซึ่งสุนทรีย์
ัรักเคยมีไม่มีแล้วแก้วไม่หอม
ที่เคยดอมตรอมใจใครขยี้
สิ่งมาดมั่นคนหมั้นหมายกลายฤดี
ฟ้าเปลี่ยนสีคลี่สายรายน้ำตา
ยามแรกรักวักราตรีทิวาได้
ยากกระไรไม่วายตะกายหา
รื่นพิมานปานหยิบทิพย์เทวา
วันนี้ไม่มีค่าหวนคะนึง
ยังพลั้งเผลอว่าใจใครแสนรัก
ไม่ประจักษ์ว่าสิ้นถวิลถึง
ดอกไม้หอมใครดอมมากอยากเด็ดคลึง
คนเป็นหนึ่งดวงใจไม่มีแล้ว
ความนัยเขียนไม่จบความรู้สึก
หนาวลมดึกพฤกษาไหวผะแผ่ว
ปิดเปลือกตาสนิทได้นัยน์สิ้นแวว
นอกแกร่งแกล้วแต่ในใจกระเจิง
เมื่อรักใครใคร่รักลงหลักแน่น
สิ้นเยื่อใยไม่อาจแทนแม้นว่าเหลิง
ชื่นดอกแก้วแล้วใช่เล่าเอาชั้นเชิง
นัยค้างเติ่งเพราะใครเร้น...ไม่เป็นไร
๑๑๑๑๑
11 มีนาคม 2548 05:18 น.
plaing_piu
อยากให้ใครซบลงตรงอกนี้
อาจไม่มีความหมายมากมายได้
ความรู้สึกคนหนึ่งซึ้งหัวใจ
ขอเพียงได้รักเธอเสมอกาล
น้ำตาแต้มแก้มน้องอย่าหมองไหม้
อกละไมไล้รอยแพ้มิแผ่ซ่าน
พักเถิดพักหนักตรองสิ่งต้องการ
แนบนานนานป่านฉะนี้นิ่งนิทรา
อกใดอื่นไม่ชื่นรักหาญหักจิต
อกพี่ชิดสนิทได้มิให้ว่า
ครั้นสะอื้นกลืนไว้อย่าไกลตา
กระชับท่าอ้อมแขนหวงแหนนัก
หลับพรายพริ้มอิ่มแก้มแต้มน้ำหอม
ริ้นมิไต่ไรมิตอมย่อมตระหนัก
งามยิ่งหงส์พงศาสูงน่ารัก
คำนึงศักดิ์ศรีคนรักล้นใจ
สวยราวน้ำค้างใสไล้พฤกษา
งามชายตาทรายต้องจิตพิสมัย
ให้ชีพหวังดังแสงอโณทัย
สุขแนบในฤดีนี้นานนาน
จุมพิตเปลือกตารื้นสะอื้นอก
ดังลูกนกร้างอกแม่รักแผ่ซ่าน
เจ็บ..อย่าจำกล้ำกลืนทรมาน
กอดนี้มิต้องการเจ็บรานซ้ำ
๑๑๑๑๑
10 มีนาคม 2548 19:42 น.
plaing_piu
คิดแต่เหนือกว่า...เบื่อ..กับดักมนุษย์
ชั่วไม่มีที่สิ้นสุดแห่งจุดหมาย
กิเลสหนา..ตัณหาอยาก...ร้าย..มากมาย
สิ่งสุดท้ายได้อะไร..ใจสามานย์
แปลกนะ..สิ่งดี..เอียน..ไม่เรียนรู้
จมปลักอยู่กับอะไรไร้แก่นสาร
มีความหมายชีวิตใหม่ไม่ต้องการ
ทาสดักดานปล่อยเป็นไท...ไม่ยอมไป
สังคมอับจน..ซับซ้อน...สับสน
ยอมจำนน..ทนคว้าง..มืด..ทางไหน
จำเจกับเล่ห์ร้ายอุบายใคร
หัวเราะ ฤ า ร้องไห้..ใจเคยชิน
กฏเกณฑ์เก่าเงาอาญาศักดิ์สิทธิ์
วางชีวิตติดพันปัญหาสิ้น
เสรีภาพอาบยาพิษ..สิทธิ์เก็บกิน
ทุกคนดิ้นรนได้....ไม่เคยยุติ
ดำรงอยู่อย่างที่เห็นไม่เป็นร่าง
มืดสว่างอำพรางใจไม่สะดุด
หลงชีวิตติดอาลัยไม่ก้าวรุด
ประกายใดใครจุด..ไม่หยุดพิศ
ยิ่งแสงทองส่องแสงธรรมแห่งพุทธ
บริสุทธิ์ความหลุดพ้นพึงค้นสิทธิ์
ชีวิตเลวเหลวไหลไม่พินิจ
กรรมตามติด...คิดหวัง....ยิ่งวังเวง
๑๑๑๑๑
8 มีนาคม 2548 23:20 น.
plaing_piu
หอมรินรินกลิ่นสตรีกล้าหวน
ลออนวลล้วนกล้าประกาศสิทธิ์
แปดมีนา..มาวนทุกคนคิด
สื่อชีวิตอิสราผองสตรี
มิใช่ดอกไม้หอมยอมใครเด็ด
พร่างราวเพชรพิไลในทุกที่
สรรค์ชีวิตจิตวิญญาณมารดามี
แผ่ฤดีมิอ่อนไหวให้ยำเยง
นานมาแล้วแก้วดอกนี้ไม่มีค่า
ตีราคา..คารมร้ายข่มเหง
วันนี้สตรีตื่น...อย่าครื้นเครง
ขับขานเพลงดอกไม้บานไกล..งาม
เพลงอาจเหงาขอเข้าใจในผู้หญิง
พินิจ..ยิ่งน้ำใจไม่อาจหยาม
ชาย..ว่าคน..ก่นหญิงร้าย..คือควาย..ทราม
มิรู้ความจริงแท้...เพศแม่ตน
คารวะ..สตรีสากลโลก
ตรวนทุกข์โศกโยกพ้นปลักอีกสักหน
ที่ใดกดขี่เพศ..เศษเดนคน
ประชาชนสามัคคี...สตรีชนะ !
ภาพอ่อนไหว..ไม่หวามความรู้สึก
หากสำนึกลึก.สงบ..ธรรมกระจะ
จิตสตรีละทิฐิมานะ
เรียนรู้กระจ่างนวล....ค่าควรงาม
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1139
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
