23 เมษายน 2552 16:22 น.
กระบี่ใบไม้
อยู่ภายใต้ผืนแผ่นฟ้ากว้างกว่ากว้าง
ทะเลทรายสุดเคว้งคว้างอ้างว้างฝัน
ผืนแผ่นฟ้ามีคนเหงาใต้เงาจันทร์
ดาริกาผู้เงียบงันยิ้มเดียวดาย
อยากขอกอดเธอเอาไว้ใต้เงารัก
อยากเป็นผู้คอยพิทักษ์ไม่สูญหาย
แต่เงาร่างเธอนั้นเป็นเช่นผืนทราย
โอบกอดเราเศร้าสลายคล้ายผงธุลี
ที่ผืนดินแตะผืนฟ้ากว้างกว่ากว้าง
เหม่อมองจันทร์สุดอ้างว้างค่ำคืนนี้
ฟ้าไม่ไกลจากใจรักสุดภักดี
อยากพร่ำบอกทุกราตรี...ว่ารักเธอ
23 เมษายน 2552 10:39 น.
กระบี่ใบไม้
สายลมฝนกรรโชกมาฟ้าคลุ้มคลั่ง
เพื่อฝากฝังความรักไว้ใจสลาย
ผืนแผ่นดินมีผู้คนอยู่มากมาย
แต่ฉันนี้มีที่หมายเพียงผู้เดียว
ฉันไม่มองเห็นภาพใครในพายุ
มองเห็นแค่เงาไม้ผุกลางน้ำเชี่ยว
สูญสิ้นเธอคล้ายหญ้าบางกลางคมเคียว
โดดและเดี่ยวมีชีวิต...ไร้จิตใจ
อย่าได้หยุดหลั่งน้ำตาเลยฟ้ากว้าง
คำสัญญาไม่เคยจางแม้วันไหน
ขอให้ฉันนั้นโบกบินจนสิ้นไป
ฟ้าไม่อาจพรากเราให้ไกลห่างกัน
....................................................
เมื่อฟ้าจางสว่างแล้ววับแวววาว
หยดน้ำค้างยังพร่างพราวเลอะเลือนฝัน
ภาพเราสองครองคู่คิดนิจนิรันดร์
คู่ผีเสื้อสองตัวนั้น...ฉันและเธอ
22 เมษายน 2552 09:04 น.
กระบี่ใบไม้
คนหนึ่ง...คือเพื่อนสนิทที่ชิดเชื้อ
คนหนึ่ง...คือคนรักเหลือไม่หวั่นไหว
คนหนึ่ง...คอยไต่ถามความห่วงใย
คนหนึ่ง...เคยมอบหัวใจไว้ให้เรา
แตกต่างตรง...สมการไร้คนแก้
แตกต่างตรง...เป็นผู้แพ้อย่างโง่เขลา
แตกต่างตรง...ที่ตัวฉันนั้นเป็นเงา
แตกต่างตรง...ใช้ความเศร้าวัดหัวใจ
หากว่าฉัน...คือตัวแทนของคำตอบ
หากเพื่อนฉัน...คือข้อสอบที่เก็บไว้
หากคนรัก...คือค่าวายที่หายไป
เอ็กส์ของฉันอยู่ที่ไหน...หรือไม่มี
14 เมษายน 2552 13:12 น.
กระบี่ใบไม้
ท่ามสงกรานต์แห่งสงครามทางความคิด
แบ่งเสื้อสีกั้นชีวิตให้ห่างหาย
พรมหยาดน้ำด้วยน้ำตาอันพร่าพราย
แปรความหมายของเลือดแค้นแทนคำพร
จะขอสู้เพื่อฟ้ารุ่งวันพรุ่งนี้
จะขอพลีชีพให้เห็นเป็นอนุสรณ์
จะขอตายเพื่อภาพฝันนิรันดร
จะขอแก้ทุกขั้นตอนที่บิดเบือน
ไม่อ่อนน้อมคงพร้อมพรักปักธงชัย
พร้อมจะเผาเทียนเล่นไฟให้ดูเหมือน
เปลี่ยนบ้านนี้เป็นนรกสะทกสะเทือน
น้ำตาเกลื่อนต่างสีสันของวันร้าย
เสื้อสีเขียวเริ่มแหลมคมระดมทั่ว
ฟ้าหวาดกลัวดินเศร้าหมองลมร้องไห้
กับพี่น้องต้องฆ่ากันถึงวันตาย
ทำบ้านแตกแหลกสลายเพื่อใครกัน?
สงกรานต์แหลกแตกยับไปในวันนี้
หรือจะลบภาพวิถีที่คิดฝัน?
แดงจะชูเหลืองจะคงปักธงพลัน
ประชาชนยังห้ำหั่นกันต่อไป
ถ้าทุกฝ่ายจับมือกันในวันนี้
ประเทศชาติย่อมจะมีความหวังได้
ถ้ายังคิดจะหาญหักปักธงชัย
คงจะมีประเทศไทยอีกไม่นาน
14 เมษายน 2552
เขียนที่ บ้านเหล่าอ้อย อ.อรัญประเทศ จ.สระแก้ว
9 เมษายน 2552 09:28 น.
กระบี่ใบไม้
ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช
พวกเรายังเป็นทาสอยู่หรือไม่?
ทุกคนทำเพื่อมหาประชาไทย
แล้วผู้ใดช่วยมหาประชาชน?
ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช
ทุกคนอยู่ในชาติที่สับสน
เมื่อทุกฝ่ายต่างคุยเฟื่องอ้างเบื้องบน
ใยต้องมีผู้คนที่ล้มตาย?
ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช
สูญแผ่นดินสิ้นชนชาติล่มสลาย
ใต้เศษซากที่ผุพังหวังงมงาย
ผู้ชนะแล้วยังหมายได้สิ่งใด?
ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช
เคยคิดถึงพ่อของชาติบ้างหรือไม่?
ลูกเผาบ้าน ลูกตีกัน ลูกบรรลัย
หัวใจพ่อเจ็บแค่ไหนใครบ้างรู้?
ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช
เชื้อสายชาติของข้านั้นคือนักสู้
เลือดที่หลั่งนั้นควรเชือดเลือดศัตรู
ใช่สัตว์กูล่มสลายทำลายไทย
ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช
ตลอดเบื้องธุลีพระบาทผู้ยิ่งใหญ่
ผีปู่ย่าจงชี้ชัดเป็นฉัตรชัย
มาช่วยกันป้องผองภัยให้แผ่นดิน
มันผู้ใดที่คิดร้ายทำลายชาติ
ขอมันพบความพินาศจนหมดสิ้น
ไม่ว่าฟากหรือฝ่ายใดจงยลยิน
เหยียบขยี้ธรณินทร์...กูไม่ยอม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
1511
