25 ธันวาคม 2553 21:38 น.
กระบี่ใบไม้
วันเวลาช่างแสนสั้นในวันนี้
สะท้อนทุกความ...รู้สึกดี...รู้สึกได้
จำทุกความห่วงหวงเคยห่วงใย
แหลกสลายหมด...สิ้นไป...กับสายลม
ช่วงเวลาช่างแสนสั้น...หนอวันนี้
ไม่มีแม้เสี้ยวนาทีที่เหมาะสม
ความห่วงใยกลับคลับคล้ายของแหลมคม
กรีดจม ลึกล้ำ ไร้คำลา
อาจไม่มี ถ้อยคำขอโทษ
ตอบอารมณ์รู้สึกโกรธที่ทายท้า
มีแค่เพียงความอ่อนไหวในสายตา
บอกกับเธอเสมอมาไม่เปลี่ยนแปลง
รอคอยเธออยู่
ณ อีกฟากหนึ่งของประตูที่อับแสง
ยังคงผูกพัน...ต่อให้อีกฟากนั้นคือกำแพง
หนาวเหน็บอาจดูรุนแรง...แต่ที่ทิ่มแทงปวดร้าวกว่า...คือรอคอย
25 ธันวาคม 2553 19:26 น.
กระบี่ใบไม้
ชายผู้หนึ่งอยากเป็นนักแกะสลัก
ด้วยใจรักออกค้นคว้าหาความหวัง
พบช่างแกะปฏิมาผู้โด่งดัง
โปรดสอนสั่งให้ศิษย์นี้ได้ปรีชา
อาจารย์บอกไปตักน้ำที่ในบ่อ
น้ำบางส่วนกระเซ็นก็...ร้องด่าว่า
เจ้าทำงานได้แค่นี้ก็อย่ามา
พรุ่งนี้ออกให้พ้นหน้าจากนี้ไป
ชายผู้นั้นแสนสับสนปนโศกเศร้า
ไปผิดใจอาจารย์เข้าที่ตรงไหน
กลางค่ำคืนแสงตะเกียงยังรำไร
อาจารย์พลันเรียกเขาให้เข้าไปพบ
เห็นอาจารย์พยักหน้าอย่างอ่อนโยน
เหตุที่โดน...ข้าด่าว่าให้เคืองขบ
ข้าให้เจ้าตักน้ำมาหนึ่งคำรบ
เพื่อสวนทบเจตนาของเจ้าเอง
น้ำในถังที่ตักนี้มีไม่มาก
เจ้ายังปล่อยมันไหลหลากเพราะรีบเร่ง
หากข้าสอนสั่งเจ้าไปก็หวั่นเกรง
อาจทำลายตัวเจ้าเองไม่หยุดพัก
พุทธปฏิมากร...นั้นอ่อนไหว
หาใช่เพียงเศษท่อนไม้ที่จำหลัก
เจ้าต้องสร้างท่านขึ้นมาจากความรัก
ด้วยดวงจิตที่แน่นหนักและศรัทธา
................................................
กลางค่ำคืนที่หรี่เพียงตะเกียงนี้
ชายผู้นั้นพลันรู้ดีตระหนักว่า
หากจะสร้างสรรค์ซึ่งองค์พระปฏิมา
ต้องสรรค์สร้างโดยเมตตา...จากหัวใจ
ปล.วันรุ่งขึ้นชายผู้นั้นก็ไปขอสมัครเรียนกับอาจารย์ใหม่ และได้กลายเป็นช่างแกะสลักที่มีชื่อเสียงในเวลาต่อมา...
24 ธันวาคม 2553 10:40 น.
กระบี่ใบไม้
ท่านโชกุนมีดวงจิตคิดทดสอบ
เรียกเณรน้อยเข้ามาตอบซึ่งปัญหา
ได้ข่าวคราวว่าเจ้านั้นมากปัญญา
จงแสดงออกมาอย่าช้านาน
ฉับพลันท่านหยิบกระดาษวาดรูปเสือ
แลคลับคล้ายดูร้ายเหลือแปะฝาม่าน
เจ้าเสือร้ายตัวนี้มันอันธพาล
จงจับมันดัดสันดานอย่าชักช้า
เห็นเณรน้อยนิ่งคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่ง
เตรียมเชือกขึงคล้ายต่อสู้ก่อนพูดว่า
ก่อนที่ฉันจะจับมันมัดออกมา
วานท่านไล่เสือจากหน้า...กระดาษที!!!
ปล.เรื่องราวในตำนานจะแตกต่างจากในการ์ตูนอิคคิวซังที่ทุกคนคุ้นเคย ตรงที่พระอิคคิวขณะที่บวชเป็นเณรอยู่ที่วัดอังโคะคุจิ นั้น ท่านยังใช้ชื่อว่า ชูเคน อยู่
20 ธันวาคม 2553 21:12 น.
กระบี่ใบไม้
ชาวนาได้ยินเสียงข่าวป่าวประกาศ
แค่เศษเงินไม่ถึงถาดแลกที่สวย
แสนตาลุกเป็นกำลังหวังร่ำรวย
ข้าจะซื้อที่นี้ด้วยเงื่อนไขใด
เจ้าของที่มองชายนี้ที่แสนโลภ
อยากทดสอบมูลละโมบสักแค่ไหน
เอางี้เถิด ข้าขายถูกสุดหัวใจ
ขอเอาดวงตะวันใหญ่เป็นสัญญา
ขอให้ท่านเดินวนให้ไกลที่สุด
ตราบตะวันนั้นเริ่มรุดจากขอบฟ้า
ไม่ว่าเดินไกลแค่ไหนหวนกลับมา
ก่อนตะวันตกลับตา...เอาที่ไป
ท่านแลกที่ด้วยเงินถาดสุดแสนถูก
เอาสัญญามาพันผูกกันดีไหม
ชาวนาตอบถ้าอย่างนั้นก็ตามใจ
เริ่มพรุ่งนี้เลยดีไหมอย่าช้านาน
ความโลภบังคับใจให้ไกลที่สุด
ตื่นเช้าขึ้นก็เร่งรุดตามคำขาน
อีกหน่อยข้าจะได้ที่ตามต้องการ
ผลลัพท์แห่งทรมานจักงดงาม
เวลาล่วงเลยเที่ยงไปแสนไกลแล้ว
ชายคนนั้นคงวิ่งแน่วไม่เกรงขาม
ไม่ดื่มกินแม้เพียงแต่สักชั่วยาม
พรุ่งนี้เถอะข้าจะข้ามความยากจน
สาดแสงทองใกล้ถึงห้วงหล่นล่วงแล้ว
ในที่สุดความแน่แน่วก็เกิดผล
หลังวิ่งกลับสุดชีวิตในบัดดล
ถึงที่สุดก็ทรุดหล่นตรงเส้นชัย
ชัยชนะบังเกิดงามบนความโลภ
มูลละโมบจะจริงแท้สักแค่ไหน
ก่อนที่ชายคนนั้นจะพลันสิ้นใจ
เขายังกำดินเอาไว้...ในอุ้งมือ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
1448
