31 สิงหาคม 2553 23:04 น.
กระบี่ใบไม้
พระอาจารย์จัดอบรมบ่มสอนศิษย์
นักเรียนทั่วสารทิศมาเข้าค่าย
ก่อนจะมีเหตุลุกลามความวุ่นวาย
เกิดคดีความของหายโผล่ขึ้นมา
หลังจากที่ทุกคนนี้ได้พิเคราะห์
พบหลักฐานเป็นมั่นเหมาะก็รู้ว่า
คนไหนคือขี้ขโมยที่ผ่านมา
หลังอาจารย์เรียกดุด่า...ก็ปล่อยไป
เหตุการณ์ที่ดูเลอะเลือนเหมือนสงบ
แต่คดีที่เคยจบก็เริ่มใหม่
อาจารย์ครับพวกเรารู้ว่าคือใคร
คนที่เคยก่อเรื่องไว้...ก็คนเดิม
ทุกคนเก็บความคับข้องหมองในจิต
ใยคนเดียวที่ก่อฤทธิ์มาแต่เริ่ม
ยิ่งจับได้แต่คลับคล้ายยิ่งเหิมเกริม
หลังอาจารย์ดุด่าเพิ่ม...ก็ดูดี
อาจารย์ครับ - เป็นล้นพ้นทนไม่ไหว
คนผิดแล้วยังผ่องใสได้ไงนี่
ถ้าอาจารย์ไม่ขับไล่คนอัปรีย์
พวกเราทั้งหมดนี้ต้องขอลา...
อาจารย์บอกว่า เหตุนั้นสำคัญอยู่ -
ใช่อาจารย์จะมองดูไม่รู้ว่า
ข้าวของที่สูญหายไปใช้ราคา
แต่สิ่งสำคัญกว่าคือ...หัวใจ
พวกเธออาจจะจากไปได้ทั้งหมด
แต่หนึ่งเดียวที่งอคดของดไว้
หากฉันสอนเขาไม่ได้คงสายไป
เขาคงโตเป็นผู้ใหญ่ที่สามานย์...
..............................................
ลูกศิษย์ขี้ขโมยฟังพลันนั่งอึ้ง
ปล่อยถ้อยคำซาบซึ้งให้แผ่ซ่าน
น้ำตากลบซบหน้า - กราบอาจารย์
สำนึกในความต้องการให้กลับตัว
..............................................
พวกเธอคือลูกศิษย์ฉันเหมือนกันหมด
...ใช่...เธออาจรู้จักงดเว้นสิ่งชั่ว
ขอให้ฉันเช็ดความมืดที่หมองมัว
แก่ศิษย์นี้ที่น่ากลัว...ของฉันเอง
ปล.หลังจากสิ้นคำสอนของอาจารย์ บันเค โยตาคุ ในครั้งนั้น ลูกศิษย์คนที่ถูกกล่าวถึงก็ไม่เคยขโมยข้าวของใครอีกเลย
28 สิงหาคม 2553 11:49 น.
กระบี่ใบไม้
ลมโชยลมพลิ้วแปลกสายลมปลิว...ใบไผ่
ดวงจิตดวงใจดวงนี้ดวงเดิม...สลาย
คนเคยคนรักคนนี้คนเดิม...รักง่ายลืมดาย
...ใบไผ่งมงายแตะสายนที...
ลอยแกว่งลอยไกวฝ่าสายน้ำไป...ไหลหลาก
ลาก่อนลาจากลาไม้ลำเดิม...หลีกหนี
...ใบไผ่...ใบนั้น...ปลายฝันมากมาย...เต็มห้วงฤดี
จึงหลีกจึงลี้ทิวไม้ชายคา
น้ำค้างรินหยดร้างรดไผ่รอ
วันหนึ่งคงพอเรียกฟื้นธารเดิม...กลับหา
น้ำคงไหลกลับรับธารน้ำตา
ใบไผ่เคยลา...คืนแล้วเคียงลำ?
ลมโชยลมพลิ้วแปลกสายลมปลิว...ลอยผ่าน
สายน้ำลำธารไม่หวนกลับซ้ำ
คนเคยคนรักคนนี้คนเดิม...เหลือภาพทรงจำ
ใบไผ่ลอยลำแรมร้างทางจร
หนาวลมผ่านเลยพัดผ่านใจเอย...โบยโบก
กิ่งไกวไหวโยกโศกกอสะท้อน
โค้งกอดกอฝันดัง...นิรันดร
ดวงใจร้าวรอน...มิเคย...ร้างเลือน
.............ลับลา............
27 สิงหาคม 2553 19:41 น.
กระบี่ใบไม้
ร่อนเร่...ไปทั่วขอบฟ้า
พสุธานั้นคือบ้านร่วมสานฝัน
ใต้ท้องฟ้าค่ำคืนนี้ยังมีจันทร์
ร่วมตามหาคนสำคัญของหัวใจ
ทะเลทรายแห่งหัวใจไร้เข็มทิศ
ยังไม่รู้พรหมลิขิตมีจริงไหม?
ตามหาคนสักคนหนึ่งซึ่งหายไป
เพื่อเติมเต็มความห่วงใย...ผู้รอคอย
อาจจะมีซักคำตอบที่ขอบฟ้า
รอคอยให้ไปค้นหาและคว้าสอย
นักเดินทางผู้เที่ยวท่องเลือนล่องลอย
ใจดวงน้อยหยุดตรงนี้...ที่มีเธอ
25 สิงหาคม 2553 19:16 น.
กระบี่ใบไม้
เด็กน้อยทำชุดถ้วยชาอาจารย์หล่น
ในหัวใจทั้งร้อนรนทั้งหวั่นไหว
มองถ้วยชาที่แสนแพงหักแบ่งไป
พลันฉุกคิดด้วยความไวแห่งปัญญา
ซุกซ่อนถ้วยที่แตกไว้มือไขว้หลัง
อาจารย์ครับสงสัยจังอยากรู้ว่า
เมื่อทุกคนถือกำเนิดเกิดขึ้นมา
ใยต้องม้วยมรณา...สิ้นชีพวาย
อาจารย์ตอบ ธรรมดาชีวิตนั้น
เมื่อเกิดมาย่อมมีวันเสื่อมสลาย
ไม่เคยมีผู้ใดที่ไม่ตาย
เกิด-ล้ม-หาย มีให้เห็นเป็นประจำ
เด็กน้อยรีบเห็นดีด้วยชูถ้วยแตก
ท่านอาจารย์ช่างแจงแจกผลลึกล้ำ
น่าสงสาร...ถ้วยอาจารย์ที่เก็บงำ
ถึงคราวจบสิ้นตามกรรม...ไม่น่าเลย
ปล.เด็กน้อยในครั้งนั้น ต่อมาได้เป็นอาจารย์ใหญ่ฝ่ายเซ็นที่มีชื่อเสียงโด่งดังของญี่ปุ่น นามว่า ท่านอาจารย์ "อิคคิว"
24 สิงหาคม 2553 11:49 น.
กระบี่ใบไม้
โปรเฟสเซอร์คนหนึ่งเดินเข้าไปถาม
...เซ็นนี้หรือมีนิยามอย่างไรนี่...
อาจารย์ยังไม่ทันตอบ...พลันรู้ดี
เซ็นอย่างนั้นเซ็นอย่างนี้ว่าเรื่อยไป
พระอาจารย์รินน้ำชาอย่างนิ่งเฉย
เห็นน้ำร้อนล้นร่วงเลยก่อนรินไหล
อาจารย์ครับ...ท่านจะใส่มันอย่างไร
น้ำเต็มถ้วยแล้วเห็นไหม...เริ่มไหลริน...
อาจารย์บอก ฉันใดก็ฉันนั้น
เพราะความรู้ไม่มีวันที่จบสิ้น
หากหัวใจไร้ที่พอจะได้ยิน
รินความรู้ใส่ดวงจินต์ก็เปล่าเปลือง...
เติมความรู้ให้เหมือนน้ำไม่เต็มแก้ว
พร้อมดูดซับทุกสิ่งแล้วอย่างต่อเนื่อง
ชีวิตคนจะตกต่ำหรือรุ่งเรือง
อยู่ที่เรื่องรับฟังไหม...หรือไม่ฟัง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
2970
