10 สิงหาคม 2553 12:50 น.
กระบี่ใบไม้
พระรูปหนึ่งบอกธงไกวจึงไหวพัด
พระรูปหนึ่งบอกลมจัดจึงพัดไหว
พระอีกรูปบอกไม่มีสิ่งพัดไกว
มีแต่เพียงแค่หัวใจ...ที่พัดโบย
คำพูดของพระรูปที่สามที่กล่าวว่า ลมมิได้ไหว ธงก็มิได้ไหว แต่หัวใจต่างหากที่กำลังไหวนั้น เป็นอมตะวาจาของพระอาจารย์ฮุ่ยเหนิงที่พูดแทรกขึ้นเมื่อเห็นพระทั้งสองรูปกำลังเถียงกันและต่อมาทั้งหมดจึงค่อยทราบว่าพระรูปที่พูดแทรกขึ้นนั้นก็คือสังฆปรินายกองค์ที่หกของจีนนั่นเอง
9 สิงหาคม 2553 12:42 น.
กระบี่ใบไม้
พระอาจารย์ปลูกกล้วยไม้ไว้รอบวัด
บรรจงจัดช่อจนสวยช่วยถนอม
เพลี้ยไม่กินริ้นไม่ไต่ไรไม่ตอม
ดูแลทุกสิ่งแวดล้อมอย่างอดทน
มาวันหนึ่งพระอาจารย์ไปธุระ
ฝากหน่อยนะรดน้ำด้วยช่วยสักหน
ลูกศิษย์รับคำอาจารย์อย่างลานลน
สาละวนรดน้ำให้ไม่ชักช้า
เท้าสะดุดกระถาง ...เปรี้ยง!!!... ยินเสียงหล่น
อาจารย์เราคงพร่ำบ่นและดุว่า
ก็อาจารย์ฝากเอาไว้ก่อนจากลา
แย่แล้วหนากันคราวนี้...ไม่ดีเลย
อาจารย์กลับมารับรู้ดูกล้วยไม้
แตกสลายพลันยิ้มให้แล้วเอื้อนเอ่ย
ก่อนที่ฉันปลูกมันไว้ไม่โกรธเลย
ตอนนี้จะมาลงเอยโกรธเยี่ยงไร
...ปลูกกล้วยไม้...ปลูกจิตใจ...ให้สงบ...
...เพื่อค้นพบ...ว่าจิตนั้น...ไม่สั่นไหว...
...ปลูกกล้วยไม้...เพื่อสลาย...ทำลายใจ...
...ปลูกทำไม...ไม่คิดผูก...ปลูกตัวเอง...
8 สิงหาคม 2553 12:13 น.
กระบี่ใบไม้
เศรษฐีคนหนึ่งถามคนตกปลา
ทำไมท่านไม่หาเรือมาช่วย
ถ้าคิดอยากจะเป็นคนร่ำรวย
ท่านต้องหาเรือสวยสวยช่วยผ่อนแรง
คนตกปลา ถามได้เรือมาแล้วเป็นไง
เศรษฐีตอบ ออกเรือไปเผื่อขันแข่ง
สู่ทะเลลึกเพื่อหาปลาแพงแพง
คนตกปลา แย้งถ้าได้ปลาแล้วจะทำไม
ท่านก็ต้องเอาปลานั้นไปหาขาย
พอได้เงินมากมายก็เก็บไว้
พอท่านร่ำรวยขึ้นแล้วจะทำอะไร
ก็มานั่งตกปลาไง...ไร้กังวล...
คนตกปลา ขอโทษทีเถอะนะท่าน
สาธยายเสียร้อยพันแบ่งโภคผล
กะแค่เพิ่ม...คนตกปลา...อีกหนึ่งคน
ข้าไม่เห็นต้องดิ้นรน...ก็ตกเป็น
7 สิงหาคม 2553 19:39 น.
กระบี่ใบไม้
ในพระธรรมคัมภีร์บันทึกว่า
เขาสุเมรุมหึมาที่ยิ่งใหญ่
ซุกซ่อนอยู่ในเม็ดผักกาดไว้
ความยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่ในความที่ไม่มี
"เขาสุเมรุที่ยิ่งใหญ่กระไรนั้น
จะซ่อนในเมล็ดพันธุ์ได้ไงนี่
สงสัยว่าคนคัดลอกพระคัมภีร์
จะหลอกลวงประชาชีนะ...อาจารย์"
"ท่านเป็นนักประวัติศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่
อ่านหนังสือมาเท่าไรข้าอยากถาม"
"ท่านถามจริง ข้าขอตอบไปตามความ
นับหมื่นเล่มข้าติดตามไม่ต่ำเลย"
"งั้นขอถามเลยท่านนักประวัติศาสตร์
อ้ายความรู้ตั้งขนาดที่ท่านเอ่ย
ท่านไปเก็บไว้ไหนช่วยเปรียบเปรย
เราล้วนเป็นคนคุ้นเคยช่วยตอบที"
...ปัดโธ่...ไม่รู้หรือท่านอาจารย์
มันอยู่ในหัวกระบาลของข้านี่
งั้นขอถามท่านอีกหน่อยเป็นไรมี
หัวกระบาลของท่านนี้ใหญ่เท่าใด
ท่านบอกท่านอ่านหนังสือเป็นหมื่นเล่ม
มันไปมุดรูเข็มที่ตรงไหน
กระบาลท่านก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร
ท่านคงเที่ยวหลอกลวงใคร...เขาเหมือนกัน!!!
ปล. นี่เป็นถ้อยความถามตอบกันระหว่างนักบันทึกประวัติศาสตร์ราชวงศ์ถังกับอาจารย์เซ็นท่านหนึ่ง
6 สิงหาคม 2553 18:17 น.
กระบี่ใบไม้
ชายคนหนึ่งบำเพ็ญธรรมริมฝั่งน้ำ
เห็นบัวน้อยออกดอกงามล้ำหลากหลาย
จึงเด็ดบัวดอกหนึ่งมาอย่างงมงาย
หวังสูดกลิ่นไว้ข้างกายพอชื่นใจ
ฉับพลันก็มีเสียงก้องร้องบอกว่า
เราคือเทพปทุมมาแห่งสระใส
เจ้ามาเด็ดดอกบัวข้าทำไม
เจ้าเคยร้องขอใครใครแล้วหรือยัง
เจ้าไม่ควรปล่อยดวงจิตให้คิดโลภ
มูลละโมบแสดงท่าน่าโอหัง
ปล่อยหัวใจให้เบือนบิดถูกปิดบัง
เสียดายธรรมเป็นกำลังที่บำเพ็ญ
ชายผู้นั้นสุดเสียดายละอายยิ่ง
ข้าไม่รู้จริงจริง มองไม่เห็น
เด็ดดอกบัวดอกขาวงามยามเยือกเย็น
ข้าไม่รู้ว่ามันเป็นของใครใคร
ขณะที่ชายคนนั้นสำนึกผิด
ชายคนหนึ่งไม่คาดคิด...ก็มาใกล้
ฉุดกระชากลากทึ้งบัวไม่เหลือใย
แถมยังเหยียบบางส่วนไว้ใต้โคลนตม
ข้าแต่องค์เทวามหาเทพ
ข้าเพียงเก็บดอกบัวหนึ่งก็ขื่นขม
ท่านดุด่าว่ากล่าวด้วยคำคม
คนเมื่อครู่เขามางมทั้งรากบัว
ท่านไม่ด่าว่าเขาเลยสักนิด
ทั้งที่รู้ว่าในจิตเขาคิดชั่ว
ข้าผิดพลาดพลั้งไปไม่รู้ตัว
ใยท่านเทพจึงเมามัว...ไม่อภัย...
อันว่าผู้บำเพ็ญธรรมอันล้ำเลิศ
งามบรรเจิดดุจผ้าขาวพริ้งพราวใส
เศษความชั่วแม้เพียงนิดลอยติดไป
ก็มองเห็นมาแต่ไกลยิ่งชัดเจน
คนครู่นี้มีจิตใจที่ช้าชั่ว
ต่อให้ซักล้างทั้งตัวก็ยังเห็น
ที่ข้าตักเตือนเจ้าเฝ้าบำเพ็ญ -
ดังผ้าขาว หวังเจ้าเป็น...ไม่เปลี่ยนแปลง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
3076
