31 พฤษภาคม 2552 15:28 น.
กระบี่ใบไม้
ขอกอดตัวโน้ต...ตัวหนึ่งเอาไว้...แนบในคืนนั้น
บทเพลงแห่งฝัน...เขียนเพลงเอาไว้...ที่ในคืนหนาว
สายลมหวีดหวิว...แผ่วพลิ้วข่าวไป,...แต่ไร้ข่าวคราว
ส่งโน้ตตัวร้าว...บอกกล่าวรักไว้...แนบใจรอคอย
ฝากเพลงแห่งรัก...ฝากรักเอาไว้-แนบใจคนหนึ่ง
ฝากความคิดถึง...ฝากรักส่งไป...แม้ไกลเกินสอย
ฝากดาวดวงนั้น..เฝ้าฝันเลือนราง..อ้างว้างเลื่อนลอย
หนึ่งโน้ตตัวน้อย...หวังคอยเธออยู่...เคียงคู่รักกัน
สอดโน้ตตัวซึ้ง...หวังหนึ่งตัวนี้...ให้เธอมีรัก
ร่วมเพลงเดียวกัน...ที่ฉันรู้จัก...ร่วมถักทอฝัน
ส่งโน้ตตัวน้อย...คอยเล่นเพลงนี้...ที่เธอผูกพัน
แทนหัวใจฉัน...จังหวะบรรเลง..บทเพลงหัวใจ
30 พฤษภาคม 2552 10:59 น.
กระบี่ใบไม้
สิ้นสลายไปกับสายของน้ำไหล
หวั่นใจกับวูบวันอันอ่อนล้า
ร่อนเร่ในทะเลของเวลา
พบพา พลัดพราก แล้วจากไป
ถั่งท้นชลนามหาศาล
ร้าวรานหม่นหมองร้องไห้
วันนี้ต่อสู้เพื่อผู้ใด
หนทางแสนไกลเกินใจรู้
ว่ายวนบนทางกลางกระแส
ผ่านคืนวันผันแปรการต่อสู้
ถูกต้อง ยุติธรรม ค้ำชู
ยืนหยัดเพื่อยืนอยู่ในวันนี้
ถั่งท้นชลนามหาศาล
อหังการอหังการ์เกินกว่าที่
จะยอมรับรู้เห็นความ เป็น-มี
กระแสธารก็ล้นปรี่เข้าทาทับ
สิ้นสลายไปกับสายของน้ำไหล
หมดพลังของหัวใจจะเคี่ยวขับ
เรียนรู้หนทางการยอมรับ
ปล่อยหัวใจให้แตกดับกับวันเวลาฯ
24 พฤษภาคม 2552 19:15 น.
กระบี่ใบไม้
ในกะลาที่มืดมิดสนิทนั้น
โลกของฉัน...แสนยิ่งใหญ่ กว้างไกลวิถี
ฉันลองลิ้ม ชิมรส บทกวี
ว่าท้องฟ้ากะลานี้...ช่างงดงาม
มองผ่านรูของกะลาที่ยิ่งใหญ่
ตามแสงดาวที่ห่างไกล-ตั้งคำถาม
ที่ฟ้านอกกะลานี้มีเขตคาม
ดาวยังคงวับวาม...อยู่เช่นไร?
เห็นฉันเห็น-ดาวดวงนี้มีเพียงหนึ่ง
แต่ใจยังคงดื้อดึงไม่หวั่นไหว
ฝันฉันฝัน-คล้ายฉันนี้อยู่ที่ไกล?
กะลาฉันนั้นกว้างใหญ่...กว่าทุกทุกวัน?
ฉันฝันเห็นล้านแสงดาววับวาวฟ้า
กะลานี้ช่างตื่นตากว่าที่ฝัน
ฉันเคยคิดว่าฉันไปติดในนั้น
ฉันสงสัย ในฟ้าของฉัน...ว่ามันไม่จริง...
ฉันยอมออกจากฟ้านี้ที่เป็นหนึ่ง
เพื่อเข้าถึงฟ้าที่ฝันอันงามยิ่ง
ยอมเป็นกบตัวน้อยน้อยคอยแอบอิง
ดีกว่าสิงในกะลาว่าใหญ่โต
ฉันจะออกจากตรงนี้ได้อย่างไรเล่า?
กบอย่างฉันมันแสนเศร้าและเง่าโง่
กะลาฉันทับฉันไว้ตั้งหลายกิโล
ฉันจะโผผลักที่ไหนใต้ฟ้านี้
ฉันร้องบอก บอกความหวัง คอยตั้งคำถาม
บอกว่าฉันมี รูป-นาม อยู่ที่นี่
ฉันได้ยินเสียงแว่วดังคล้ายหวังดี
สลายกับเสี้ยวนาที...แล้วจากไป
ฉันยินเสียงคล้ายพร่ำบ่นปนรับรู้
คุณยังอยู่ที่ตรงนั้น-เหมือนกันใช่ไหม?
คุณขังคุณอยู่ข้างนอก-ฝากบอกไป
ฉันไม่เคย คิดเสียใจ...ที่ถูกลืม
21 พฤษภาคม 2552 16:36 น.
กระบี่ใบไม้
. ทุกทุกครั้งสะดุ้งฟื้นตื่นจากฝัน
จะบอกใครว่าใจนั้นมันสับสน
แสนหวาดกลัวขั้วหัวใจใครบางคน
ไม่รู้จะต้องทุกข์ทนอีกเท่าไร
ทุกทุกครั้งที่ใจฉันนั้นฝันร้าย
คงไม่อาจพูดไปได้ว่าหวั่นไหว
อยากร้องไห้คล้ายน้ำตามันตกใน
ไม่กล้าบอกกับใครใครว่าร้าวราน
ต้องหัวเราะทั้งที่ใจไหวสะอื้น
ต้องยิ้มชื่นทั้งที่ใจไหวสะท้าน
ออเซาะใครทั้งที่ใจทรมาน
นั่งเขียนบทกลอนหวานหวานประจานตัว
ถึงเวลาฉันจะฟื้นตื่นจากฝัน
การกระทำของเธอนั้นมันสุดขั้ว
ยอมยิ้มให้ทั้งที่ใจไหวระรัว
จะเลิกโกรธเลิกหวาดกลัวชั่วนิรันดร์
เธอมุ่งหวังสิ่งใดในชีวิต
เธอย่อมมีสิทธิ์จะคิดมีสิทธิ์ฝัน
เมื่อไม่อาจคล้องหัวใจไปด้วยกัน
คงต้องหยุดที่จุดนั้นสัมพันธ์เรา
เมื่อฉันฟื้นคืนจากฝันอันอ้างว้าง
และพรุ่งนี้คงมีบ้างที่เปลี่ยวเหงา
แผ่วหัวใจกระซิบฝันนั้นแสนเบา
ฉันจะไม่ยอมปวดร้าว...อีกต่อไป
12 พฤษภาคม 2552 11:12 น.
กระบี่ใบไม้
สุดแผ่นดินสิ้นผืนฟ้าหรือมาพราก?
เธอต้องการฉันรับปากดังประสงค์
ต่อให้ชีพฉันนั้นล้มตายลง
รักของฉันยังมั่นคงตลอดไป
หลับฝันดีเถิดคนดี-ตราบชีวิต
คนใกล้ชิดรอเธออยู่ไม่หวั่นไหว
คำว่ารักไม่เคยจางเหินห่างไกล
ขอสัญญาด้วยหัวใจจะไม่เลือน
คล้ายหัวใจฉันร่วงตกกระจกแก้ว
สลายแล้วแตกกระจายพลัดพลายเกลื่อน
ซากสถิตแฝงทรงจำยังย้ำเตือน
รักเสมือนเลิศสถาน....เหนือกาลเวลา
สุดแผ่นดินสิ้นผืนฟ้าหรือมาพราก?
พิสูจน์ให้คนลาจากได้รู้ว่า
อนุสรณ์แห่งความรักยังค้ำฟ้า
ตอกย้ำคำมั่นสัญญา...ตลอดกาล
หน้าส่วนตัว
1107
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
