เชษฐภัทร วิสัยจร
เหมือนกูยิ่งเกลียดเธอยิ่งเจอรัก
ปากยิ่งหนักยิ่งหวิวเบาอยากเล่าเรื่อง
ใจยิ่งมืดหม่นหมองยิ่งรองเรือง
อกเปล่าเปลืองแรงอัดยิ่งยัดใจ
ยิ่งอิ่มความโหยหายิ่งพาห้าว
ยิ่งคืนยาวหดสั้นยิ่งหวั่นไหว
แมวยิ่งวิ่งวุ่นบ้ากัดหมาไป
จันทร์ยิ่งไล่รุกล่าฆ่าตะวัน
ที่เคยหนาวเหน็บเลือดยิ่งเดือดร้อน
ที่เคยอ้อนอี๋อ๋อก็ร้องลั่น
ที่เหมือนเหาะหายห่วงก็ร่วงพลัน
ที่เคยฝันเหมือนจริงกูยิ่งงง
เมื่อสัตว์เมืองริเล่นเป็นคนป่า
ยิ่งหลายท่าเสือสิงห์กูยิ่งหลง
ตื่นภวังค์หวาดผวาพะว้าพะวง
กูยิ่งปลงยิ่งปลื้มดื่มพระธรรม
นรกเผาฉิมพลีสีเพลิงฉาน
ยิ่งขับขานขื่นขมอารมณ์ขำ
ยิ่งอยากลบลืมไปใจยิ่งจำ
ยิ่งระส่ำสะเทือนไหวยิ่ง
2183
1
0
หน้าส่วนตัว
