เติมแย้มแต้มยิ้มคล้ายอิ่มรัก ที่แท้กระอักเลือดคั่งอก จุกเจ็บสะท้านนานสะทก บัวบกหมดกระสอบแค่ปลอบโยน พ่ายแพ้แก่โลกความโศกเศร้า สดุดีความเหงาเท่าโลดโผน คะนองกว่าคะนึงจึงเพลิดเพลิน ก้าวเกินความจริงสิ่งพบพา ในห้องรกเรื้อเหลือเศษซาก- ความฝันอันมากปรารถนา ความหวังเกินเสี้ยวเส้นเยียวยา โอ่งรับน้ำตาจึงล้นรอง ใบหน้าเปื้อนยิ้มเหมือนอิ่มรส แท้โลกกำหนดตอบสนอง ไม่พอ...จึงแพ้แก่ครรลอง กลืนความหม่นหมองเลี้ยงชีวิต.
1418
5
0
หน้าส่วนตัว
