อยู่อยู่ก็จู่โจมเข้าจับใจ กรูเกรียวใส่ทักทายจนไหวหวาม พร่างพรูคำจำจดแสนงดงาม ยากปล่อยข้ามผ่านเลยแล้วเฉยชา เก็บความรู้สึกดีที่มากมาย แทนที่ความเดียวดายและโหยหา ความอ่อนโยนจริงใจในแววตา ปรารถนาเสมอมาและรอคอย แม้ไม่อาจตีความนิยามรัก เพียงรู้จักเกินค่ากว่าท้อถอย ลมทะเลเห่รับประทับรอย คลี่คลายความเหงาหงอยลอยล่องไกล อยู่อยู่ก็จู่โจมพรมจูบลา ไม่ทันเอ่ยวาจาวิงวอนไว้ ลมบกโบกกรรโชกโบยหัวใจ โถทำไม...ใจร้ายจัง...ที่นางยวน
3056
3
0
หน้าส่วนตัว
