สะอื้นไห้ทั้งคืนทนกลืนกล้ำ เธอใจดำไม่เห็นค่ามาหน่ายหนี เหตุอะไรใจร้ายได้ทั้งปี รู้ไหมคนๆนี้แทบขาดใจ รอแล้วรอนานแบบนี้มีเพียงเศร้า ปลอบความเหงาเพื่อนคู่ตนจนร้าวไหว สายลมหนาวพาจิตทำคิดไกล พัดรักไปทางอื่นมิคืนมา จบเสียทีรักทุ่มไปไม่เคยเผื่อ เจ็บยืดเยื้อวันนี้มีปัญหา จมภาพเก่าโง่เขลาเบาปัญญา ไม่รู้ว่าเขาไม่รักหรือภักดี เก็บใจเธอใส่กล่องมองไม่เห็น อย่างเยือกเย็นเช็ดน้ำตาฝ่าวิถี ของคนรักเดียวใจเดียวเปลี่ยวเต็มที เปลี่ยนเป็นมีใจเผื่อบ้างอย่างมั่นคง