เรนโมเมจัง
เป็นเด็กน้อย .. ขี้แย งอแงจัง..
น้ำตาหลั่ง .. ไหลนอง ..แอบร้องไห้..
ฉันวันนี้.. อ่อนเพลีย ระเหี่ยใจ..
ตอนเช้าไป เซ้าซี้ .. หวังมี้ชม..
อ้อมอกอุ่น กอดรัด สัมผัสได้ ..
เพื่อนพี่ให้ .. คอยรับ .. มิทับถม
เขียนกลอนสื่อ เว้าวอน อ้อนสายลม
คลายขื่นขม ทุกครา .. ยามล้าใจ..
กลับจากเรียน..เหนื่อยหนัก ..ใครจักรู้..
ตำราดู ท่องอ่าน ..คอยขานไข.
เขียนหยอกเย้า ..พี่เพื่อน .. ทุกข์เลือนไกล ..
จะอย่างไร..โปรดปลื้ม อย่าลืมเรน .. (อิอิอิ )..
ซาหรุป.. ว่า .. เรนมาอ้อน .. ระกาน ..
ก็ เรนกลั ว .. พี่ๆ .. ลืม ..
หน้าส่วนตัว
885
44
0
