แก้วประภัสสร
อันน้ำตาลหวานลิ้นก็สิ้นซาก
เป็นคำฝากจากกวีศรีอักษร
ท่านได้กล่าวเอาไว้ในบทกลอน
เป็นคำสอนพึงระวังยั้งจิตคน
เขาพูดจาพาทีมีหวานแทรก
อาจไม่แปลกหลงเชื่อเหนือเหตุผล
ฟังรื่นหูรู้เพราะเสนาะกมล
เราทุกคนย่อมชอบและตอบคำ
ยิ่งหากมีกิริยาอันน่ารัก
หญิงประจักษ์ชายต้องมองถลำ
ด้วยหลงภาพอาบจิตคิดจดจำ
จึ่งครวญคร่ำร่ำเฝ้าทุกเช้าเย็น
มีอะไรถวายหัวไม่กลัวอด
ทั้งบ้านรถลำบากยากแสนเข็น
ไม่นึกถึงคราวทุกข์ทุกประเด็น
ยกประเคนให้หญิงยิ่งกว่าใคร
หญิงอยากได้แหวนทองต้องรีบหา
ทั้งเงินตราแก้วหยกยกมาให้
อีกพลอยหุงปรุงแต่งตามแจ้งใจ
รีบหาให้นวลน้องตามต้องการ
แม้อยากกินอาหารภัตตาคารหรู
ชายยอมกู
1935
25
0
หน้าส่วนตัว
