ช่วยหันไปทางนั้นก่อนได้ไหม ฉันไม่ได้เสียใจ . . ไม่แม้แต่จะร้องไห้ ขอบคุณที่ห่วงกัน แต่ฉันไม่เป็นไร แค่ไม่อยากให้เธอเห็นรอยร้าวไหวในแววตา เดินจากไปเฉย ๆ เลยยิ่งดี ถ้าเธอยังอยู่ตรงนี้ ใจฉันคงอ่อนล้า อย่าสนอกสนใจคนที่ไม่เคยอยู่ในสายตา เพราะว่าฉันจะซ่อนความห่วงหาไว้ไม่ทัน รักเธอยิ่งนานยิ่งเจ็บร้าว เธอเดินเข้ามาเพื่อทิ้งรอยว่างเปล่า ทิ้งรอยฝัน ฉันจำเป็นต้องปกป้องหัวใจตัวเอง ทุกคืนวัน โดยการสอนมัน ไม่ให้ไหวหวั่น และรักเป็น