. . . กอดเข่า ใต้เงามืดของพระจันทร์ ฟังเสียงสายลมรำพัน ร่ำไห้ นึกถึงอดีต นึกถึงเธอที่ฟากฟ้าไกล นึกถึงความสุข นึกถึงรอยยิ้มของเธอ วันเวลาผ่านไปเนิ่นนาน กลิ่นหอมหวาน ของความรักยังไม่จางหาย อ้อมกอดอุ่นๆ แม้ยากจะไข่วขว้า เพราะเธอจากไปแสนไกล แต่ความคิดถึง ยังตราตรึงทุกนาที วอนแสงจันทรา ช่วยโปรด ฝากความคิดถึงไปหาเธอจะได้ไหม ฝากความรัก ความห่วงหา ความห่วงใย ฝากบอกเธอที่ฟากฟ้าไกล ฉันรักเธอมากเกินจะลืม . . .