อยากดึงผืนฟ้ามาห่อห่ม ในคืนที่สุดขื่นขมและหมองไหม้ เพราะทรมานกับการจากไป เธอจะรู้บ้างไหม.. ว่าทั้งหัวใจอ่อนไหวเหลือเกิน ในวันที่เธอลาไกล ฉันแอบร้องไห้เมื่อใจสองใจต้องห่างเหิน ในคืนเหงามันช่างเหน็บหนาวเหลือเกิน อยากให้หัวใจลืมความหมางเมิน ของคนที่ก้าวเดินจากไป เพราะไม่ชินกับความเหงา เพราะรู้สึกปวดร้าวเกินทนได้ เพราะการอยู่คนเดียวมันโหดร้ายเกินไป ช่วยกลับมาได้ไหม รอให้ฉันอุ่นใจ แล้วค่อยเดินไปจากกัน
940
4
0
หน้าส่วนตัว
