อรรธนิศา
อยากได้ยินสำเนียงเสียงเสนาะ
ลำนำเพราะจากน้องลองเฉลย
ด้วยมิได้ร่ายคำร่ำภิเปรย
จนล่วงเลยหลายเดือนเหมือนเลือนลา
จึงขอฝากน้ำถ้อยร้อยมาให้
ถึงอยู่ใกล้เหมือนไกลเกินไปหา
ด้วยภาระหน้าที่มินำพา
จึงผ่านมาผ่านไปไม่พบกัน
เกือบครบรอบสองปีที่รู้จัก
ช่างเร็วนักจนจิตคิดว่าฝัน
นึกก็แปลกในจิตมิตรสัมพันธ์
เพียงเจอกันครั้งแรกไม่แปลกใจ
กลับมาได้ร่วมงานการเคหะ
แม้ว่าจะต่างแผนก ช่างแปลกไหม ?
ไม่เคยคิดคาดฝันสัมพันธ์ไกล
เหมือนสายใย จามจุรี มี ยูงทอง
ยังนึกถึงน้ำถ้อยเคยร้อยให้
อยากจะได้รวมกลอนวอนสนอง
เมื่อไหร่ที่เงียบเหงามาเข้าครอง
อ่านทำนองเสียงเสนาะก็เหมาะใจ
เหมือนมีตัวอยู่ใกล้ไว
1062
1
0
หน้าส่วนตัว
