ลอยไปในสายลม++สาวดำ-รำพัน
ฝากบทกลอน สายลม-รำพัน รัก
เฝ้าฟูมฟักดูแลอยู่ไม่ห่าง
เริ่มรำพึง ถึงความรัก ยากปล่อยวาง
ยามรักร้าง กลางดวงใจ เจ็บเกินทน
รักจากไปไกลจนพ้นสายตา
อยากเรียกหาไขว่คว้ามาสุดฝืน
เธอจากไกลลาไปไม่หวลคืน
ห่างวันคืนห่างรักสุดหักใจ
มรสุมแห่งรักมันหนักอก
สายลมพกความเศร้าเคล้าขื่นขม
ยิ่งกว่าเราที่ช้ำกลางสายลม
แสนระทมตรมจิตคิดวางวาย
ฝนกระหน่ำซ้ำใจให้ยิ่งทุกข์
รักถูกปลุกให้เจ็บช้ำใจสลาย
พายุโหมรุนแรงทิ่มแทงใจ
รักคราใดใจยิ่งเศร้าเคล้าน้ำตา
ต่อจากนี้คงเศร้าเราร้างรัก
อยากหยุดพักหัวใจที่โหยหา
ปลงชีวิตที่ยึดติดสิ่งนานา
อยากบอกว่าอ่อนล้าจนอ่อนแรง
หมดสิ้นแล้วความหวั
1283
61
0
หน้าส่วนตัว
