เบรฟฮาร์ท
พี่ยังจำ ได้ไหม ว่าใครเอ่ย
ที่พี่เคย ผูกผม ชมว่าสวย
คาดโบว์สี ชมพู อยู่บนมวย(ผม)
คนหน้าหมวย วันนั้น แหละสัญญา
ว่าจะรัก น้องไป ไม่เปลี่ยนแปลง
ทั้งเช้าแลง สุขใจ กระไรหนา
มิเคยลืม ปลื้มนัก รักพี่ยา
ไปจนกว่า ชีวัน น้องบรรลัย
ฝันถึงวัน แต่งงาน ไม่นานนี้
เราคงมี ความสุข เหลือไฉน
พอพี่พบ หญิงอื่น ที่ชื่นใจ
ก็ผลักไส ลืมสัญญา มิน่าทำ
โธ่ผู้ชาย ใจง่าย แหละร้ายเหลือ
หลงเป็นเหยื่อ คารม อันคมขำ
น้ำตาตก เปียกหมอน นอนระกำ
สุดชอกช้ำ หม่นหมอง ครองฤดี
โบว์รักเปลี่ยน สีไป ใจสลด
เพราะคนคด มิซื่อตรง คงวิถี
ขอสาบส่ง ลงสู่ อเวจี
บ่คิดมี ความรัก ให้หนักทรวง.
20 พฤศจิกายน
หน้าส่วนตัว
1152
25
0
