ยามที่เธอเกิดมาบนโลกนี้ โลกก็มีพระอาทิตย์ดวงที่สอง เทวดาทั้งฟ้าตีตราจอง พระจันทร์มองริษยาลาหลีกไกล ยามที่เธอเผยยิ้มเป็นครั้งแรก กุหลาบแทรกดอกซ่อนเป็นการใหญ่ วจีแรกที่เธอเอ่ยออกไป เสียงใดๆก็เพียงแค่เสียงกา ดนตรีบทใดว่าไพเราะ เสียงหัวเราะของเธอจับใจกว่า บทกวีโคลงกลอนนานา ไร้ค่ายามเธอกระแอม ปุยหมอกที่ไหนใครว่านุ่ม ลองจุมพิศเธอข้างแก้ม ผิวเจ้าเทียบกับมะลิแรกแย้ม ดั่งใครแต้มกลีบมะลิด้วยถ่านดำ ใยจึงงดงามนักนะเจ้า ใครเล่าจะกล้ามากรายกล้ำ ยากสรรหาหมื่นแสนถ้อยมาร้อยคำ เธองามล้ำลึกเลิศเกินบรรยาย
1522
3
0
หน้าส่วนตัว
