หยุดได้ไหมพอทีฉันขอร้อง แววตามันฟ้องว่าแสแสร้ง รับไม่ได้ผู้ชายตลบแตลง บอกตามตรงว่าแสลงไม่อยากมอง จะไปไหนเชิญไปฉันไม่ง้อ ทำตัดพ้อวาดลีลามาร่ำร้อง คงใช้บ่อยลวดลายจึงช่ำชอง ทำเศร้าหมองเผลอปั๊ปลายกลับมา รู้แล้วสิปาฎิหาริย์นั้นมีจริง เซียนอย่างเธอถูกทิ้งไม่มีค่า อย่ากลับมาหากันเลยเสียเวลา กินมาม่าดีกว่าเห็นหน้าเธอ เลิกกันแล้วก็เลิกกันไป ทำเก๋ไก๋วางท่าตีหน้าเซ่อ สู่สุขคติเถิดที่รักอย่าเจอะเจอ นับแต่นี้ไม่มีเธอมาเกี่ยวพัน