หมอกโรยตัวยั่วเย้าเหมือนเฝ้าหยอก ลอยระลอกหลอกฉันหันเข้าหา แผ่คลุมทั่วมัวหม่นจนมึนชา แลเหลียวมาหาใครไม่เห็นมี มองออกไปไกลใกล้ให้เปล่าเปลี่ยว ยากลดเลี้ยวเที่ยวเพลินเดินทุกที่ ด้วยหมอกหนามามิดปิดทันที เหมือนอยู่นี่ไม่มีใครให้พูดกัน แล้วแสงแดดแผดรอนค่อยร้อนกล้า ไล่หมอกหนามาหายคลายหนาวสั่น มองทางไหนในพนาป่าพืชพรรณ เริ่มเขียวพลันทันตาชวนน่ามอง เหล่านกป่ามาร้องก้องภูเขา เสียงรบเร้าเอาใจให้เราจ้อง ต่างค้นหาปักษานกวิหคมอง ยืนยกกล้องส่องฝ่าคราหมอกจาง