ลอยไปในสายลม
จำจากเรือนรอนแรมมาหาความหมาย
ตรงขอบฟ้ามาตามทางอย่างเดียวดาย
ยังมิวายคิดถึงเจ้าเยาวมาลย์
พี่จำพรากจากมาไกลใจเศร้านัก
ขอยอดรักยอดยาใจได้รับสาร
จากวิหคบินผ่านฟ้าหานงคราญ
สุขสำราญบ้างไหมเมื่อไม่เจอ
ผ่านทุ่งกว้างเขียวขจีสีสวยสด
ช่างงามงดทำหัวใจให้พลั้งเผลอ
ยามเจ้ายิ้มพี่หวั่นไหวใจจริงเออ
อยากเห็นเธอยืนอยู่กลางทุ่งกว้างไกล
เข้าสู่แนวต้นไม้ใหญ่ตามชายป่า
ช่างดูสูงเสียดฟ้าน่าสงสัย
ว่าพฤกษาเหล่านี้อยู่กันอย่างไร
แล้วเหตุใดจึงหยัดยืนมิฝืนตน
เหล่าพันธุ์ไม้มักรู้จักรักษาโลก
ให้คลายโศกสร้างความสุขสิ้นหมองหม่น
และให้ความร่มรื่นชื่นกมล
ดีกว่าคนบนโลกน
หน้าส่วนตัว
969
10
0
