ตอบ"หลงทางรัก" ของคุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์
นั่งอ่านบทรจนาน้ำตาไหลสะเทือนใจเกินห้ามหักความเศร้าอั้นอารมณ์โศกศัลย์จนสั่นเทาแต่มือเรา "มีตำหนิ" ค่ามิพอมิอาจเอามือเปรอะไปเลอะมิตรจะยิ่งผิดซ้ำซากจากเคยก่อมือนี้มิควรใคร ใส่ใจพะนอแม้ใช้น้ำหมดบ่อ มิพอล้างปล่อยเอาไว้ตรงนั้น กับฝันเก่าเพื่อให้เราชำระและสะสางอาจจะนานปานกัปซับรอยจางหรือหมดทางล้างสะอาดในชาตินี้ขอเพียงเธอยังผุดผาดสะอาดเอี่ยมแค่มาเยี่ยมมาเยือนอย่างเพื่อน พี่โดยตั้งใจหรือบังเอิญก็เกินดีแม้ใจมีรอยประทับก็รับรู้และซาบซึ้งจึงตอบด้วย "ขอบคุณ"เท่าที่ทุนความเชื่อยังเหลืออยู่ด้วยรู้สึกนึกตรองของวิญญู" ขอยกย่องเชิดชูและบูชา"