คนบนเกาะ
น้ำมันแพง เกินจะหา วาจาผูก
ปลานั้นถูก ราคาน้อย ดูต้อยต่ำ
ชาวประมง ลงหาปลา จนตัวดำ
แม่งามขำ เขาเลยเมิน เดินหนีไป
กลิ่นคาวปลา เหม็นคละคลุ้ง ปรุงเรือนร่าง
ไม่เหมือนดั่ง หนุ่มเมืองหนา สง่าใส
น้ำหอมแพง พร้อมเครื่องปรุง จรุงใจ
น่าน้อยใจ จริงจริงหนา ชาวประมง
ค่ำคืนออก ทะเลกว้าง เวิ้งว้างฟ้า
มีดารา และเดือนฉาย ให้ใหลหลง
ขาขาวขาว แก้มนุ่มนุ่ม ปลงเถอะปลง
ชาวประมง ดิ้นดาบหน้า ยถากรรม
จับปลาได้ นึกถึงน้อง ห้องอาหาร
มีหนุ่มคอย แกะใส่จาน ให้งามขำ
ปลาตัวนี้ รู้ไหมนี่ พี่คนนำ
กุ๊กเขาทำ ใส่จานหนอ รอน้องทาน
กว่าจะได้ ตัวปลามา แสนสาหัส
โดนลมพั
14383
5
0
หน้าส่วนตัว
