เผลอรักเธอครั้งก่อนตอนยังเด็ก
คนตัวเล็กเจ็บมิจางรอยห่างเหิน
ต้องกลืนกล้ำช้ำใจในส่วนเกิน
ด้วยเธอเมินคุณค่าราคาใจ
ฉันโตขึ้นด้วยใจท่องไม่แพ้
จะเปิดแผลรักร้าวหนาวหวั่นไหว
จะกรีดย้ำทำลายสิ้นสายใย
เธอโหยไห้อย่างไรไม่ปรานี
น่าตลกโชคชะตาพาสับสน
เธอต้องก่นเสียใจไร้ศักดิ์ศรี
มางอนง้อขอสัมพันธ์กันอีกที
ชดใช้หนี้รักเก่าเข้าตำรา
ไม่มีความเห็นใจไปรองรับ
ไม่ซึมซับมุ่งมาดปรารถนา
เผลอรักฉันวันนี้มีน้ำตา
กำนัลค่าหัวใจเธอที่เผลอลืม.