คนกุลา
.
ต่างคนสร้างทอทางฝันเหมือนปั้นเมฆ
ต่างคนเสกนิยายฝันในวันหวัง
ฉันเสกฟ้ามหาสมุทรสุดกำลัง
เพื่อประทังนิยายทุกข์ที่ลุกลาม
ในความฝันวันก่อนก่อนเธอสอนฉัน
ทุกทุกวันยิ่งยินดีมีคนถาม
คอยสนใจในวจีที่ติดตาม
ทุกนิยามคอยชี้แนะและตักเตือน
คอยมาเสริมงานศิลป์ถวิลหวัง
เติมพลังหวังว่ามากกว่าเพื่อน
สอดสายตามาแลไม่แชเชือน
จนดาวเคลื่อนเดือนคล้อยจึงค่อยลา
มาวันนี้คนดีอยู่ที่ไหน
จนเพลาเข้าไฟไม่เห็นหน้า
ลืมแล้วหรือเคยฝันร่วมกันมา
ใจดวงล้ายังห่วงหวงนะดวงใจ
ไม่จริงใจไยออกปากมาฝากรัก
ไม่อยากถักแล้วไยตามมาถามไถ่
ไม่อยากหวังแล้วไยมาหาความใน
ชุบหัวใจอีกหนึ่งดวงให้ห่วงรอ
รอเปิดสายนิยาย