แก้วประเสริฐ
อนาถหนอชีวิต.
บูรพาทิวาเพริศเลิศแจ่มใส
โลมลูบไล้ท้องนภาหล้าเจิดจ้า
แสงสีทองผ่องอร่ามจรดตา
มวลพฤกษาร่าเริงเคล้าดนตรี
กิ่งไม้สบัดระบัดใบเสียงซ่าซ่า
นกในป่าร้องกันลั่นจู๋จี๋
น้ำตกไหลจ๊อกจ๊อกสู่นที
มัจฉารี่เวียนว่ายเคล้าวนมา
ยืนเพ่งพิศพินิจตรองกรองคิด
เอาดวงจิตตั้งลงตรงนาสา
ภาวนาคำพจน์พุทธวาจา
พิจารณาสังขารอันเปลี่ยนไป
อนิจจังทุกขังแล้วอนัตตา
เรือนร่างมาประกอบไม่สดใส
เกสาขนล้วนหงอกหาจับใจ
นักขาไซร้ใยงอกดูน่าชัง
ทันตาเล่าเฝ้ามองช่างรอนร้าว
ตะโจเล่าแห้งเหี่ยวคุดคู้ขัง
เป็นกระเกล็ดเม็ดผื่นไม่จีรัง
สิ่งที่หวังไม่สมอารมณ
หน้าส่วนตัว
1516
17
0
