โอ้ว่านาง อ้างว่าหน่าย อายว่าน้อย ยามรักห่าง ย่างร้อยให้ ใยรักหวน สุดจะคิด สิทธิ์เจ้าของ สองใจควร คนรัญจวน ครวญรั้งจำ คำรักจาง รำพึงหมาย ร่ายพร้อมหมด รดพิษหมอง เจ็บแล้วมอง จ้องลดหม่น จนเลือนหมาง เหตุด้วยว่า หาใดไว้ ให้ดักวาง จำละร้าง จางลบร่ำ จำเลิกรอย