ปักษาวายุ
ไม่เคยแต่งกลอนแบบนี้ลองอ่านดูนะคับ
เคยสักครั้งบ้างไหมในดวงจิต
จะท้อแท้ในชีวิตหมดสิ้นหวัง
นั่งพร่ำเพ้อพรรณนาอยู่ลำพัง
ฟ้าเกลียดชังฉันหรือไรไม่ช่วยกัน
สามสิบลิขิตฟ้าช่างเล็กน้อย
อย่ามัวคอยอีกเจ็ดสิบต้องล่าฝัน
แม้ลำบากสักเพียงใดจงฝ่าฟัน
แล้วสักวันความสำเร็จคงมาเยือน
สิ่งที่มั่นฝันที่หมายอยู่ปลายฟ้า
แค่หลับตาก็คงเห็นภาพเสมือน
แต่หัวใจก็คงรู้คอยย้ำเตือน
ความเป็นจริงช่างลางเลือนเหมือนดึงดัน
เมื่อมุ่งมั่นเพื่อสิ่งหมายของชีวิต
จงลิขิตด้วยหัวใจไม่แปรผัน
แล้วก้าวไปด้วยความคิดจิตสำคัญ
คือความฝันอันยิ่งใหญ่ให้ครอบครอง